สดุดี 1-60 (การดำเนินชีวิตอย่างมีความสุข)

พระธรรมสดุดีหนังสือเล่มแรกในหมวดกวีนิพนธ์ หรือ เคทูบีม (พระคัมภีร์ภาษาฮีบรู) ชื่อในภาษาฮีบรู คือ תְּהִלִּים (เทฮิลลิม) หมายถึง สรรเสริญ หรือบทเพลงสรรเสริญ

คำว่า “สดุดี” (Psalm) มาจากคำภาษากรีก ψαλμοί หมายถึง “บทเพลงที่ร้องคลอกับเครื่องดนตรี” เพลงสรรเสริญเหล่านี้ คนยิวใช้ร้องในสถานนมัสการ โดยร้องร่วมกับเครื่องดนตรีชนิดต่าง ๆ (1 พงศาวดาร 23:5 บอกว่าดาวิดได้ตั้งคน 4,000 คนเพื่อเล่นดนตรีถวายแด่พระเจ้า) บางคนเรียกว่า “หนังสือเพลง” นมัสการ

เพลงบางบทเป็นเพลงที่ชาวอิสราเอลในสมัยโบราณใช้ร้องในสถานที่นมัสการต่าง ๆ พวกเขาได้ใช้บทเพลงในหนังสือสดุดีร้องกันในพระวิหารของซาโลมอน (กคศ. 957-587) และในพระวิหารที่สร้างขึ้นใหม่ (กคศ. 537-519) และในพระวิหารที่สร้างโดยเฮโรด (กคศ. 19- คศ. 70) เพลงเหล่านี้ยังได้ใช้ร้องกันตามธรรมศาลาของชาวยิวและตามบ้านเรือนอีกด้วย

ตามเอกสารที่ได้ค้นพบบอกให้เราทราบว่า หนังสือสดุดีเป็นหนังสือ ที่นิยมใช้กันมากที่สุดฉบับหนึ่ง ในชุมชนแห่งม้วนหนังสือทะเลตาย หนังสือสดุดีเป็นหนังสือที่ชาวยิวรัก และท่องจำกันมาตลอดจนถึงปัจจุบันนี้ หนังสือสดุดีได้รับการยอมรับอย่างไม่เป็นทางการในศตวรรษที่ 2 ก่อนคริสตศักราช และได้รับการยอมรับเป็นทางการโดยพวกยิวที่สภาแจมเนียในปี ค.ศ. 90

พระเยซูและผู้เขียนพระคัมภีร์ใหม่ ก็ได้ยอมรับหนังสือสดุดีเป็นส่วนหนึ่งของพระคัมภีร์ในช่วงสมัยของพระองค์ เพลงที่เปาโลและสิลาสร้องกันในคุกที่เมืองฟิลิปปี (16:25) คงเป็นเพลงที่มาจากหนังสือสดุดี เปาโลได้แนะนำให้คริสตจักรร้องเพลงจากหนังสือสดุดี (อฟ. 5:19; คส. 3:16) แม้จะเป็นบทเพลง แต่สดุดีก็ถูกเขียนขึ้นในรูปแบบของบทกลอนฮีบรู จึงถูกจัดไว้ในหมวดกวีนิพนธ์
เนื้อหาสาระในพระธรรสดุดีเป็นบทกลอนแบบฮีบรู ที่ยกย่องความดีงาม ความซื่อสัตย์ บริสุทธิ์ ยุติธรรม และเป็นอธิษฐาน