เด็กของคิมหันต์

“เหนื่อยมากใช่มั้ย” คิมหันต์ถามคนที่นอนซบอยู่บนอกด้วย ความห่วงใย พร้อมใช้มือหนาลูบหัวของเข่ออ้ายเบาๆ ด้วยความรัก เข่ออ้ายพยักหน้าตอบรับบนอกของคิมหันต์ จะให้เขาโกหกว่า ไม่เหนื่อยมันก็ไม่ใช่ สำหรับเขาช่วงเวลานั้นมันเหนื่อยมากจริงๆ
“เข่ออ้าย”
“ครับ”
“อยากได้ความสุขที่หายกลับคืนมามั้ย” เข่ออ้ายลุกขึ้นนั่งมองหน้าของคิมหันต์อย่างสงสัย
“คุณคิมห์หมายความว่าไงครับ”
“ก็หมายความตามที่พูดนั้นแหละ” คิมหันต์พูดก่อนจะลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงแล้วมองไปยังเข่ออ้าย
“ขยับมานี่”
“โอ้ย! คุณคิมห์” เข่ออ้ายโวยวายออกมา เมื่ออีกคนดึงตัวเขาขึ้นไปนอนบนอกอีกครั้ง
“หึ! ตอบคำถามฉันมาได้แล้ว” คิมหันต์เร่งเอาคำตอบจากเด็กตรงหน้า…