รอยรักซาตานทมิฬ(ภีม+ทิชา)

รักมากเจ็บมาก รักมากแค้นมาก มากเสียจนผู้หญิงบริสุทธิ์คนหนึ่งต้องจดจำไปตลอดชีวิต...
“ถึงจะเก่าแต่ว่าเร้าใจเป็นบ้า!” แสยะมุมปากหยักใส่อย่างดูแคลน ทิชารีย์ไม่ตอบมีเพียงเม้มปากเป็นเส้นตรง พร้อมกับปล่อยหยาดน้ำตาแห่งความเสียใจให้ไหลออกมา
“สำออย สำส่อนมาเป็นร้อยโดนแค่นี้ทำเป็นร้องห่มร้องไห้ น่าสมเพชสิ้นดี!”
“ฮึกๆ”
คนใจต่ำทอดสายตามองเจ้าของเสียงสะอื้นอย่างหยามเหยียด มุมปากหยักยกกระตุกแล้วขยับเอื้อนเอ่ย พร้อมโยนธนบัตรสีเทาสองใบใส่หน้า
“เอาไปซะ รางวัลปลอบใจสำหรับของเหลือใช้อย่างเธอ เอาไปซ่อมช่วงล่างมาดีๆ ล่ะ หรือจะให้ฉันช่วยซ่อมก็ยินดี ‘ฟรี’ ไม่คิดค่าบริการ ลองดูไหม?”
“ฝันไปเถอะ! ฉันจะคิดซะว่า ที่ผ่านมามันเป็นการทานครั้งยิ่งใหญ่ ทานให้กับพวกสัตว์นรก เผื่อว่ามันจะได้ไปผุดไปเกิดกับเขาเสียที ครั้นอยู่ต่อไปก็รั้งแต่รกโลก!”
ภีมวัจน์ได้ยินแล้วโกรธสุดๆ สงสัยแม่คุณมีแรงขึ้นมาแล้วสินะ ถึงได้ปากเก่งเถียงฉอดๆ แบบนี้
“อยากโดน ‘เอา’ อีกรอบใช่ไหมห๊ะ! มานี่!” กระชากร่างงามลุกขึ้น ทว่าทิชารีย์กลับหน้าเบ้ เมื่อความเจ็บจี๊ดวิ่งจุกท้องน้อย