จำนนรัก ตรวนใจ

“คุณเดือนเก็บของจะไปไหนครับ!” กระทั่งเมื่อเห็นข้าวของที่เธอจัดเตรียมไว้ถึงได้หันกลับมาถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“ผมถามว่าคุณจะไปไหน!” เขาไม่ได้ไล่เธอออกด้วยซ้ำ สักคำก็ไม่เคยพูดออกไปเลย แล้วข้าวของพวกนี้นี่มันอะไรกัน!
“เดือนยื่นเรื่องลาออกไปแล้วค่ะ” และเมื่อมันเป็นแบบนั้น ก็ไม่มีประโยชน์ที่เธอจะอยู่ที่นี่ต่อ เพราะยิ่งเธออยู่ต่อนานมากเท่าไหร่ก็เหมือนจะยิ่งสร้างความยุ่งยากให้เขามากขึ้นไปเท่านั้น
เพราะอย่างนั้นถึงได้ตัดสินใจลาออก และตั้งใจว่าจะรีบพาตัวเองไปจากที่นี่ เธอจะได้ไม่สร้างปัญหาให้เขาไปมากกว่านี้
“แต่ผมยังไม่ได้อนุญาต!” แม้แต่เธอก็ยังคิดที่จะทิ้งเขาไปอย่างนั้นเหรอ เขาผิดอะไรนักหนา ทำไมใครต่อใครถึงได้นึกอยากจะทิ้งกันไปหมดแบบนี้ด้วย ถ้าเป็นเรื่องที่เธอแอบรัก เขาเองก็ยังไม่ทันได้ว่าอะไรเลยสักคำ อย่างมากก็แค่ตั้งตัวไม่ติดมันก็เท่านั้น แต่ก็ไม่ได้คิดที่จะขับไล่ไสส่งเธอไปไหนเสียหน่อย!
“ผมไม่ให้คุณเดือนไปไหนทั้งนั้น!” แค่คิดว่าจากนี้จะไม่ได้เจอหน้ากันในทุกๆ เช้า ใจเจ้ากรรมก็รู้สึกแปลกๆ ขึ้นมา
“แต่เดือนจะไปค่ะ คะ…คุณจะทำอะไร…อื้อ!” เขาตอบคำถามด้วยการรั้งอีกฝ่ายเข้ามาจูบ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องทำแบบนี้ สิ่งเดียวที่รู้ในตอนนี้คือเขาไม่อยากให้เธอไปจากที่นี่ ไปจากเขาแต่ดูเหมือนว่าวิธีนี้จะเป็นวิธีเดียวที่เขาจะรั้งเธอไว้ได้