เมียสุดร้ายของนายหัวเถื่อน

“ริมลำธารอากาศตอนกลางคืนเย็นกว่าที่บ้าน นอนเบียดกันจะได้อุ่น”
“ก็จริง” มือเล็กบางตบแปะลงบนที่นอน กีรดารบเร้าให้อีกฝ่ายมานั่งข้างๆ แต่พออยู่ใกล้กันจริงๆ ย่อมรู้สึกแปลกๆ “กระท่อมริมน้ำ แวดล้อมด้วย ป่าไผ่ เสียงจิ้งหรีด แมลงกลางคืน ถ้าหากฝนตกลงมาด้วยนี่บรรยากาศมันชวนให้คิดอยู่นะ”
“คิดอะไร?” ชายหนุ่มถามสีหน้าไม่จริงจังนัก
กีรดาไม่ตอบ แต่มองเขายิ้มๆ “เฮียคิดไม่ออกจริงๆ หรือ ว่าบรรยากาศแบบนี้พวกเราทำอะไรกันได้บ้าง”
“วางใจเถอะ ถ้ากิ่งไม่เต็มใจเฮียไม่ทำหรอก”
“ที่แท้เฮียก็คิดเรื่องอย่างว่า”
“อืม...เฮียยอมรับ” ปกปราชย์ไม่ปฏิเสธ “ไม่รู้ระยะนี้เป็นอะไร เห็นหน้ากิ่งมันก็อดคิดไม่ได้ทุกที”
“คงเป็นเพราะเฮียเห็นฉันเป็นผู้หญิงเต็มตัวแล้ว เริ่มชอบฉันแล้วล่ะสิ” เธอพูดไปอย่างนั้น ไม่ได้คิดจริงจังหรอก ก่อนจะแต่งงานกันก็เคยพูดทำนองนี้หลายครั้ง เฮียปราชย์ไม่เห็นว่าอะไร ทุกครั้งเอาแต่เคาะหัวแล้วด่าว่าเพ้อเจ้อ หนนี้กลับเอาแต่เงียบแล้วมองมาด้วยสายตาแปลกๆ
“อาจจะไม่ใช่เริ่มชอบก็ได้”
“จู่ๆ มาพูดแบบนี้ เดี๋ยวฉันก็คิดไปไกลหรอก” แม้จะแก่นแก้ว ดื้อรั้น ปากร้าย แต่กีรดาพอคิดได้ในบรรดาผู้ชายที่อยู่รายล้อมเธอเนี่ยนายหัวปกปราชย์ดูเป็นผู้เป็นคนที่สุด นับวันยิ่งหล่อเหลาคมคายจนบางครั้งแยกไม่ออกแล้วว่าที่ชอบอยู่ใกล้ๆ เป็นเพราะคุ้นเคยกันหรือว่าเกิดชอบเขาขึ้นมาจริงๆ


**********
ฝากผลงานโรมานซ์ของไอโซร่าด้วยนะคะ
ขอบคุณทุกการสนับสนุนค่ะ