Live นายบิวตีบล็อกเกอร์

ภัทรคือช่างแต่งหน้าที่กำลังจะรุ่ง โอกาสในการสร้างธุรกิจกำลังมา
แต่เพราะโควิต เขาเลยตายก่อนจะได้สัมผัสความรุ่งอย่างที่หวัง
จะด้วยบุญทำกรรมแต่ง หรือความหิวโหย
เขาตื่นมาอีกทีในดาวโลกเก่า พันปีต่อมา หลังเชื้อไวรัสฆ่าล้างเผ่าพันธ์มนุษย์จนเกือบสิ้น
ตัวเขาตื่นมาในร่างของผู้ชายที่ชื่อเหมือนเขา แต่ภัทรคนนี้ ไม่มีอะไรดีเลย สร้างปัญหาเอาไว้เยอะแยะให้เขาตามเก็บตามเช็ด หนำซ้ำยังพึ่งออกจากคุกมาหมาดๆ
ออกมาก็เซ็นสัญญาขายตัวให้ จิณณ์ ยังไม่ทำหน้าที่ก็มาด่วนจากไป ปล่อยให้ภัทรคนใหม่เผชิญหน้าอย่างกล้ำกลืน
แต่ในเมื่อชีวิตมันมาแบบนี้ ภัทรจะทำอะไรได้ นอกจากทำความเข้าใจกับมัน
แล้วใช้ชีวิตต่อไป
**
ทันทีที่พริกกระเทียมถูกน้ำมันแผดเผา กลิ่นหอมเคล้ากลิ่นไหม้นิดๆ ก็ฟุ้งขึ้นมาแทนที่กลิ่นคั่วพริกแกงในทีแรกลง
“นายไม่คิดที่จะตวงปริมาณเครื่องปรุงก่อนหรือ กะเพราเหมือนจะทำง่ายก็จริงนะ แต่ที่จริงมันทำยาก” จิณณ์ทนเห็นคนเล่นบทบาทพ่อครัวไม่ไหวอีกต่อไป
ขณะนั้นภัทรก็เอาไก่ชิ้นลงผัด
จิณณ์รู้สึกหมดความอดทน กับความชุ่ยในการทำอาหารของภัทร “ทำไมนายไม่ใช้เครื่องวัดอุณหภูมิก่อน รู้ไหมว่าไก่สุขที่อุณหภูมิเท่าไหร่ ถ้าไก่ไม่สุขอาจก่อให้เกิดโรคได้”
“มีคนผัดไก่ไม่สุกด้วยหรือครับ” เสียงตะหลิวกับกระทะกระทบกันดังต่อเนื่อง พร้อมฉุนกลิ่นไหม้แห้งๆ ที่กระตุ้นความยากอาหารได้ดี
จิณณ์เงียบไปนิดหนึ่ง เอียงคอทั้งกระแอม “เอ่อ... มันก็มีนะ”
“แค่ทำไก่ให้สุกมันยากตรงไหนครับ”
จิณณ์ไม่ได้ตอบว่าอะไร เพียงคิดถึงกะเพราหลายร้อยกระทะที่ผัดให้ยักษ์ชิม
“เราทำกินเองไม่ต้องเคร่งเครียดขนาดนั้น ไม่ได้ทำโรงงานอาหารที่ต้องเช็กทุกอย่างเสียหน่อย ถ้าไก่ไม่สุกก็แค่ให้ Ai ช่วยตรวจ และเช็กจุลินทรีย์ไปด้วย”
เจ้าพ่ออุปโภคบริโภคที่ครอบคลุมเกือบทุกอย่าง วางโครงการว่าจะทำอาหารกล่องขาย ถึงได้ผ่อนบ่าอันตึงแน่นลง
เขาไม่รู้เลยว่าเคยผ่อนคลายจริงๆ สักครั้งไหม

**
“ถ้านายให้ฉันไปกินข้าวบ้านนาย แล้วจะบอกตานายว่าไง”
“คุณอยากแนะนำว่าอย่างไรครับ”
ภัทรหันมามองจิณณ์อย่างจริงจัง
จิณณ์ไม่ได้สนใจเรื่องหนัง เขามาแค่นั่งมองภัทรเท่านั้น เรื่องส่วนอื่นๆ ยักษ์จะเป็นคนจัดการ
“ฉันรักนาย นายอยากให้ไปในตำแหน่งอะไรก็ได้”
ภัทรหลุบตามองข้าวในกล่อง ดวงตาไหว สะท้อนแววหวาดหวั่นออกมา “ผมคนก่อน กับผมคนนี้ ไม่เหมือนกันแล้วนะครับ”
“ฉันคนที่นายเจอก่อนนี้ กับคนตอนนี้ก็ไม่เหมือนกัน เมื่อก่อนก็ชอบนายมาก แต่ตอนนี้พอใช้ชีวิตกับนาย มันมากกว่าชอบ รักทุกอย่างที่เป็นนายตอนนี้ นายอารมณ์ดี ขยัน มีความคิดอ่าน กว่าจะรู้ตัวก็รักนายแล้ว” จิณณ์เห็นความแตกต่างของภัทรคนก่อน กับคนตอนนี้มาแต่ตอนแรก แต่ยิ่งใช้เวลาร่วมกัน ก็รู้ว่าภัทรคนนี้ทำให้เขารู้จักคำว่ารักจริงๆ
“ถ้างั้น คุณก็ต้องไปบ้านผมในฐานะแฟนนะครับ”
“ฉันไม่ได้อยู่ในความสัมพันธ์ที่คลุมเครือแล้วนะ”
“คุณเป็นที่รักของผม” ภัทรยืนยันอีกครั้ง
**