มึงเป็นของกู

#มึงเป็นของกู

คำโปรย...

“ผมไม่รู้ว่าจะต้องชดใช้ยังไงถึงจะสาสม...แต่ถ้าพ่อครูอยากให้ผมทำอะไร บอกมาได้เลยนะครับ ผมพร้อมทำทุกอย่าง”

“แล้วถ้ากูอยากได้ชีวิตมึงละ มึงจะกล้าให้ไหม?”

“ถ้าพ่อครูต้องการ...ผมก็เต็มใจจะยกให้ครับ”

สปอย...

"โยมกำลังจะมีเคราะห์รอบด้าน...หนักเอาการ แต่ถ้าผ่านเคราะห์ครั้งนี้ไปได้ ชีวิตโยมจะราบรื่นอยู่เย็นเป็นสุขจนแก่เฒ่า"

"พระอาจารย์พอจะมีหมอธรรมหรือใครก็ได้ที่เก่งๆ ทางด้านนี้แนะนำพวกผมไหมครับ"

"ลองพาเพื่อนโยมไปที่นี่ดู ถ้าเขายอมช่วย...เพื่อนโยมน่าจะพ้นเคราะห์ใหญ่ครั้งนี้ไปได้"

...

"กูไม่ช่วย! แล้วพวกมึงก็ออกไปจากบ้านกูเดี๋ยวนี้!!"

สำเนียงอีสานเมื่อสักครู่ถูกเปลี่ยนเป็นภาษากลาง ก่อนที่เจ้าของร่างสูงจะเดินกลับเข้าไปในตัวบ้านเรือนไทยหลังใหญ่ทันที ปลื้มพงษ์ได้ยินแบบนั้นก็ถึงกลับอ้าปากหวอ  

ทางด้านเทียนขวัญตอนนี้ก็ยังคงยืนนิ่งไม่ไหวติง มีเพียงน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้มใสจนเปียกชื้นไปหมด ทว่าเจ้าของใบหน้าหวานหาได้เสียใจเพราะเขาปฏิเสธที่จะช่วยไม่ หากแต่เป็นเพราะเหตุผลอื่นต่างหาก ที่ทำให้เทียนขวัญไม่สามารถกลั้นน้ำตาตนเองเอาไว้ได้

ชาตินี้พี่ไม้คงไม่มีวันหายเกลียดเทียนได้จริงๆ



คำเตือน!!

- อย่าคาดหวังว่าจะมีผีเยอะยั้วเยี้ย เพราะไรท์กลัวผีมากๆๆๆ แต่ก็ชอบดูหนังผีฟังเรื่องผี(งงๆ) 
- นิยายเรื่องนี้มีการใช้คำหยาบมีการบรรยายถึงฉากการตายผิดธรรมชาติ และมีการบรรยายถึงวิญญาณและความเชื่อ โปรดอ่านอย่างมีวิจารณญาณ
- มีแปลบทสนทนาภาษาอีสานเป็นภาษากลางแค่ประโยคที่ยากๆ นะคะ
- เนื้อเรื่องทั้งหมดไม่เป็นความจริง ตัวละครทุกตัวไม่มีอยู่จริง ไรท์แต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น