ร้อนรักหัวใจปรารถนา

*** นักเขียนทำการแก้ไขคำผิดเในเนื้อเรื่องค่ะ ***
-------------------------
แววตาดุดันเพราะความไม่พอใจถึงขีดสุด พร้อมมองหาที่มาของกลิ่นนี้ เมื่อพบว่ามันอยู่ในแจกันดอกไม้ เขาก็เดินเข้าไปหาแล้วหยิบมันขึ้นมากำแน่นจนกุหลาบช้ำคามือ วิรุฬห์เดินออกไปนอกบ้านเพื่อจะทิ้งลงถังขยะ แต่กลับพบแปลงกุหลาบเต็มสวนไปหมด เขากลับมาดึกแล้วออกไปตั้งแต่เช้ามืดจึงมองไม่เห็น ตอนนี้ภาพในอดีตย้อนเข้ามาในความคิด กลีบกุหลาบแดงลอยเต็มท้องฟ้า พอร่วงหล่นบนพื้นดิน กลับแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงของเลือด
“ไม่!” วิรุฬห์ยกมือขึ้นกุมศีรษะ ภาพที่แสนเจ็บปวดฉายเข้ามาในสมองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ภาพที่เขาพยายามจะลืมและค่อยๆ ทำได้หลังจากผ่านมาหลายปี แต่วันนี้กลับชัดเจนขึ้น เขาเสียสติจนทำลายแปลงกุหลาบของฤกษ์นาวีย์อย่างบ้าคลั่ง ดึงทึ้ง ถอดรากถอนโคน กุหลาบบางต้นบางดอกโดนชายหนุ่มกำมันจนแหลกคามือ ไม่สนใจหนามกุหลาบที่ทิ่มแทงตัวเองแต่อย่างใด
“นี่…นายจะทำอะไร หยุดนะ” ฤกษ์นาวีย์ที่กลับมาจากซื้อของพอดีเห็นภาพนั้นก็รีบวิ่งเข้าไปดึงแขนของวิรุฬห์ที่วันนี้บ้าอะไรถึงทำลายแปลงกุหลาบของเธออย่างเป็นบ้าเป็นหลังแบบนี้
ชายหนุ่มสะบัดแขนของเธอออกสุดแรง แล้วตะคอกบอกกลับมาเสียงห้วน
“ออกไป เอามันออกไป” วิรุฬห์เอ่ยคำนี้ซ้ำๆ เหมือนคนสติหลุดไปแล้ว ฤกษ์นาวีย์พยายามรั้งตัวชายหนุ่มให้หันมาคุยด้วย แต่เขากลับไม่ทำตาม แล้วยังกระทืบต้นกุหลาบของเธออย่างไม่ปราณี จนเส้นความอดทนของหญิงสาวขาดผึง
เพียะ!!
เสียงฝ่ามือของฤกษ์นาวีย์กระทบใบหน้าของวิรุฬห์เต็มแรงจนมือเล็กๆ ของเธอรู้สึกถึงความชา ใบหน้าของคนถูกตบหันไปตามแรงนั้น สติกลับมา ก่อนจะค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองเธอ แววตายังคงดูน่ากลัวและไม่เป็นมิตร
“เป็นบ้าอะไรของนาย” น้ำเสียงของเจ้าของแปลงกุหลาบค่อนขอด เธอโมโหจนเลือดขึ้นหน้า เขาขบกรามแน่นแล้วเอ่ยตะคอกกลับ น้ำเสียงฟังดูน่ากลัวใส่เธอ
“เธอ!” แววตาของวิรุฬห์ตอนนี้เหมือนเสือที่พร้อมขย้ำกวางตัวน้อยอย่างฤกษ์นาวีย์ได้ทุกเมื่อ