สุดดวงใจรัก

ยามค่ำคืนที่เงียบสงบ มีแสงจากดวงจันทร์และดวงดาวเพียงเล็กน้อยที่ส่องลอดหน้าต่างเข้ามาภายในห้องนอน สายลมพัดเอื่อยผ่านม่านหน้าต่างกระทบผิวกายพอให้ได้รู้สึกหนาวเล็กน้อย คนตัวเล็กกระชับเสื้อกันหนาวสีฟ้าอ่อน ที่ใส่ซ้อนทับชุดนอนสีครีมให้พอคลุมไหล่เล็ก

มุมห้องที่เป็นที่พักพิงกาย เก้าอี้ม้าโยกตัวโปรดที่เจ้าของห้องมักมานั่งประจำ ร่างบางนั่งใช้ความคิดกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้ สายตากลมทอดมองไปนอกหน้าต่าง ต้นไม้พัดปลิวตามแรงลม ใบหน้าหวานเงยขึ้นมองท้องฟ้า ดวงจันทร์ส่องแสงนวล รายล้อมไปด้วยดวงดาวดวงเล็ก ๆ

“คืนนี้ดาวดูสวยดีเหมือนกันนะ นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้มานั่งมองแบบนี้”

ดวงตากลมปิดลง เอนหลังพิงแนบกับพนักพิงเก้าอี้ม้าโยกตัวโปรด เธอกำลังเข้าสู่โหมดจัดการความรู้สึกว้าวุ่นที่เกิดขึ้นภายในจิตใจ

“เฮ้อ!”

ใบไผ่พ่นลมหายใจออกมา ก่อนที่จะเอี้ยวตัวไปหยิบหนังสือบนโต๊ะมาอ่าน ไม่ลืมที่จะหยิบไฟแช็ก เพื่อจุดเทียนหอมกลิ่นอโรม่า สร้างบรรยากาศให้รู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น