รักข้าคือเจ้า

พาสเชี่ยนเหยา จากเรื่องชายาบ้าแห่งตำหนักอ๋องค่ะ แยกมาไม่อ่านก่อนก็รู้เรื่องค่ะ เรื่องสั้น 19 ตอน โรแมนติกดราม่า มีบู๊เบาๆ รักหวานกรุบๆ

คางคกอยากกินเนื้อห่านฟ้า!

"ปรารถนาดีอย่างนั้นหรือ จะให้ข้าแต่งกับอดีตเจ้าเมือง ที่เพิ่งสละบัลลังก์ ยายแก่พันปีหงำเหงือก ที่อยากเป็นอมตะด้วยการกินเนื้อหนุ่มรูปงามเช่นข้า ฮึ ฝันไปเถอะ!"



องค์ชายผู้เอาแต่ใจ กับอดีตอ๋องหญิงช้ำรัก ที่หอบใจมาตายดาบหน้า เพื่อให้ทุกคนสบายใจ แต่งไปนางก็ใจกว้าง เพราะไม่ได้หมายเป็นที่โปรดปรานของสามีอยู่แล้ว

แต่พยัคฆ์หลับก็อย่าได้คิดว่า

"จะกัดไม่จะกัดไม่เป็น"
....................
บทนำ

เชี่ยนเหยา เด็กหญิงที่รอดตายจากการกวาดล้างกองโจรทะเลทราย ด้วยเมตตาของอ๋อง 7 ที่ปล่อยให้สตรีและเด็กเป็นผู้รอด ต้องระหกระเหินเร่ร่อน ดำรงชีพด้วยการขอทาน

วันเวลาผ่านไป ด้วยเคยช่วยเหลือเจ้าเมืองโซ่วโจว จึงถูกอุปการะเป็นบุตรบุญธรรมของเจ้าเมือง และปราบกบฏจนได้ครองเมืองเป็นอ๋องหญิง(หนี่วฺหวาง)ในที่สุด

วันเดือนพ้นผ่าน ความแค้นจางคลาย เหลือเพียงการปล่อยวางและคำขอบคุณ ที่ในวันนั้น อ๋องเจ็ดช่วยให้นางได้มีชีวิตต่อ เกิดเป็นแรงปรารถนาต้องการที่จะพบเขาอีกสักครั้ง และก็เป็นดังฟ้าประทานพรทำให้นางสมปรารถนาได้พบเจอกันกับเขาคนนั้นอีกครา

การได้รับการช่วยเหลือในวัยเด็กและพบเจอกันอีกครั้งในวัยหนุ่มสาว ความรู้สึกมันแตกต่างเปลี่ยนไป จากเคยรู้สึกว่าเขาเป็นเพียงผู้มีพระคุณ ก็กลายเป็นหวงแหนอยากครอบครอง แต่แม้ว่านางจะพยายามเข้าใกล้ทำดีด้วย แต่ก็เหมือนยิ่งไกลห่าง จนทุกอย่างมันชัดเจนว่านางนั้นคือส่วนเกิน เขามีใครอีกคนที่รักและหวงแหน จนนางไม่อาจถ้าตัวเองเข้าไปแทรกกลางระหว่างคนสองคนนั้นได้

เชี่ยนเหยาพยายามปลอบใจตัวเอง แม้เขาจะดีและเก่งกาจสักเพียงไหน แต่เขาก็เป็นผู้กวาดล้างกองโจรทะเลทราย เป็นเหตุให้ทั้งบิดามารดาต้องเสียชีวิต ต้องพลัดพรากกันกับน้องชาย และมีชีวิตระหกระเหินเร่ร่อน หากไม่เพราะว่าเคราะห์ดี คงไม่อาจอยู่ได้จนถึงทุกวันนี้

หรือสวรรค์ต้องการให้นางได้พบเจอกับความเจ็บปวดพลัดพรากอยู่เป็นนิจ ชีวิตนางยังน่าสงสารไม่พอหรือ จึงได้เจาะจงให้นางต้องเดียวดายอยู่ร่ำไป หรือรักที่เกิดมาเพื่อนาง เป็นของนาง

"มันไม่เคยมีอยู่จริง"