ซูฮวา บุพผาพิรุณ (หนังสือเสียง)

“น่านะ ดีกันนะคะ หนูก็แค่อยากให้ผู้ใหญ่ในบ้านของพี่ซูเอ็นดูหนูบ้าง ก็เท่านั้น”
“ค่า... ช่างพูด ช่างเจรจานักนะเรา”
“เย้! หายงอนแล้ว น่ารักที่สุด” จังหวะที่โน้มตัวเข้าไปหอมแก้ม ริมฝีปากชมพูอ่อนก็หันมาหาอย่างรวดเร็ว ซึ่งก็ช้ากว่าทุกทีที่หนิงไม่ทันได้เลี่ยงหลบ รสจูบที่มีนิ้วเรียวประคองสันคางของเธอให้ขานรับก็ยุติทุกสิ่ง ภาษากายที่คุณซูฮวาขยับใกล้ในเวลาอันสั้น สองสายตาประสานสบ จบที่หนิงปรือตามองเจ้าของรสสัมผัส... ที่นุ่มนวลชวนเคลิ้ม
“พี่รักหนูนะ หนิงเหมย”