เงารักเงาหัวใจ

“คุณพัฒน์!! นี่คุณจับฉันมาทำไม?” ดารัณถามอย่างตื่นตระหนกเพราะไม่คิดว่าเขาบ้าทำอะไรบู่มบ่ามขนาดนี้ เขากล้าไปลักพาตัวเธอมาจากงานแต่งงาน เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ
“ทำไมผมจะจับไม่ได้ล่ะรัณ คุณเป็นเมียผมนะ ผมไม่มีทางยอมให้คุณแต่งงานกับใครหน้าไหนนอกจากผมเด็ดขาด!” ชายหนุ่มผุดตัวลุกขึ้นพลางตอบกลับอย่างไม่ยี่หระในความผิดของตัวเอง
“ไม่! ฉันไม่ใช่เมียคุณ อย่ามาอ้างทั้งๆ ที่คุณไม่มีสิทธิ์ดีกว่าคุณวายุพัฒน์” เขายังมีหน้ามาทวงตำแหน่งสามีอีกหรือ ทั้งๆ ที่ไม่สนใจใยดีเธอมาร่วมครึ่งปี เพิ่งจะมานึกหวงก้างอะไรตอนนี้
“ทำไมจะไม่มี คุณจำไม่ได้หรือไงว่าเมื่อก่อนเรามีความสุขกันมากขนาดไหน?” วายุพัฒน์พยายามข่มอารมณ์ทุกอย่างไว้และพูดด้วยความใจเย็นที่สุด เขาไม่มีทางให้ใครมาแย่งเธอไปอีกแล้ว ไม่มีทาง!
“ฉันไม่สน! พาฉันกลับไปงานแต่งงานเดี๋ยวนี้นะ”
“ไม่! ผมไม่มีทางส่งเมียตัวเองไปเข้าหอกับคนอื่นหรอกนะรัณ” ชายหนุ่มตอบอย่างหงุดหงิด เขาลงทุนไปลักพาตัวเธอมา แล้วจะให้พากลับไปง่ายๆ เนี่ยนะ รอให้เขากินหญ้าแทนควายก่อนเถอะ!
“เอ๊ะ ก็บอกว่าฉันไม่ใช่เมียคุณไง คุณหายไปตั้งหกเดือน กลับมาตอนนี้ไม่ช้าไปหน่อยเหรอ” ดารัณเอ่ยด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ เขาทิ้งให้เธอเสียใจจนแทบไม่เป็นผู้เป็นคน แต่พอเธอจะเริ่มใหม่กับคนอื่น เขากลับต้องการเธอคืน เขามันบ้า บ้าที่สุด!
“ไม่หรอกที่รัก คุณยังเป็นของผม คุณยังรักผมและเป็นของผมคนเดียว”
“คุณมั่นใจได้ไงว่าฉันยังเป็นของคุณคนเดียว แล้วอีกอย่างฉันไม่ได้รักคุณแล้ว” หญิงสาวตอบอย่างเหลืออด เพราะที่เขาพูดมามันเป็นความจริงทั้งหมด เธอยังรักเขาและเป็นของเขาคนเดียว เธอพยายามแล้วที่จะรักคนอื่น แต่มันยากเหลือเกินที่จะลยเขาออกไปจากใจ ที่เธอแต่งงานกับคนอื่นก็เพราะต้องการให้เขาออกไปจากชีวิตจริงๆ เสียที แต่ไม่เลย เขากำลังกลับมาและทวงในสิ่งที่ไม่ควรจะเป็นของเขาคืน
...หัวใจของเธอ...
“ผมมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นว่าคุณยังเป็นของผมคนเดียวและถึงคุณไม่รักผมแล้ว ผมก็จะทำให้คุณกลับมารักผมอีกครั้ง!!” เสียงประกาศกร้าวของเขาสั่นคลอนประสาทของหญิงสาวไม่น้อย เธอจะทนได้อีกนานแค่ไหน จะแสร้งทำเป็นไม่รักเขาได้อีกนานเท่าไหร่...