จำนงใจ...ไร้รัก

คำโปรย...

ความรัก...เขียนง่าย เรียกง่าย แต่ทำไมละ การที่จะถูกใครสักคนที่เรารักและปลื้มเขามาก มันยากเย็นขนาดนี้ แต่ถึงอย่างนั้น คนอย่างคุณหนูน้ำเหมยก็ไม่มีทางยอมแพ้ ต่อให้ใครจะมองว่าเป็นหญิงแต่ตื้อผู้ชาย เธอก็ไม่สน และต่อให้คนในครอบครัวจะกีดขวาง เธอก็จะฝ่ามันไปให้ได้
แต่เธอไม่รู้หรอกว่า เหตุผลที่วิกาลปฏิเสธความรักมันคืออะไร ผู้ชายเคร่งขรึมคนนี้ แต่ก่อนเคยยิ้มสดใสมากกว่านี้ แล้วมันเกิดจากอะไรกันละ
น้ำเหมยพยายามตื้อจนเขายอมคบกับเธอ ทว่าวันหนึ่งเมื่อฝาแฝดอีกคนกลับมาในชีวิตของคนที่เธอรัก หญิงสาวจึงได้รู้ว่า ที่แท้ คนที่เคยช่วยชีวิตเธอเมื่อหลายเดือนก่อน ก็คืออรุณ ไม่ใช่วิกาลเลย
เมื่อความลับนี้ถูกเปิดเผย ก็พอดีเธอกับเขามาทะเลาะกันเพราะความเข้าใจผิด น้ำเหมยเองต้องไปแต่งงานกับคู่หมั้น ในวันนั้นเอง เธอก็พบว่า ตัวเองได้ตั้งครรภ์สองเดือนกว่าแล้ว
เรื่องราวของน้ำเหมยจะว้าวุ่นมากแค่ไหน โปรดติดตามได้ในนิยายเล่มนี้ค่ะ ฝากด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ

ซินยอริต้า




หลังจากที่แน่ใจว่าย่านอนหลับเพราะฤทธิ์ยาแก้ไอไปแล้ว วิกาลก็ฉวยข้อมือหญิงสาวเข้ามาในห้องนอนของตน ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่น้ำเหมยเห็นห้องของวิกาล แม้จะเป็นข้าวของที่เป็นมือสอง แต่เบาะนอนก็ดูสะอาดสะอ้าน และอย่างที่น้ำเหมยเคยบอก
‘แค่มีเขา เธอก็พอใจแล้ว’
ลิ้นร้อนสัมผัสจูบเปียกแฉะ ในขณะที่นิ้วแหวกกลีบเพื่ออำนวยความสะดวก ยิ่งได้ยินหล่อนคราง เขาก็ยิ่งอยากเอาน้องชายมุดรูเข้าไปเร็วๆ
“อ๊า กาลล พอแล้ว เหมยไม่ไหวแล้ว”
“อืม”
ตอนนี้เขาก็ผละจากกลีบดอกไม้แสนหวาน ริมฝีปากฉ่ำเยิ้ม และที่ปลายจมูกก็ดูเปียกเช่นกัน น้ำเหมยเห็นแล้ว ยิ่งรักเหลือเกิน