คุณหนูสิบเอ็ดตระกูลเจียง

บุตรสาวห้าคนของใต้เท้าเจ้ากรมพิธีการเจียงโหย่งเล่อล้วนขึ้นเกี้ยวเจ้าสาว
คุณหนูสิบเอ็ด เจียงซูเยว่ก็เป็นหนึ่งในนั้น
............................................
“มานั่งนี่”
เขาไม่ได้ตบลงบนพื้นที่ว่าง แต่กลับเป็นหน้าขาแข็งแรง “จำได้ว่า นับตั้งแต่เจ้าเข้าจวนมา เราไม่เคยใกล้ชิดกันสักครั้ง”
“ข้าภรรยา...ข้าภรรยา...ร่างกายยังไม่แข็งแรง” เจียงซูเยว่เอาแต่ส่ายหน้า หวาดกลัวจนถึงขั้นโพล่งเรื่องเจ็บป่วยออกมา
คำพูดนี้ชวนให้คนฟังปวดใจนัก เพียงแต่ต่อให้นางไม่ยินยอม เขาก็ไม่อาจปล่อยมือจากนางได้ “ท่านหมอหยุนบอกว่า ร่างกายของเจ้าดีขึ้นมาก สามารถทำหน้าที่ที่ควรทำได้แล้ว”
คนนั่งฐานะภรรยาเอกมองเขาอย่างไม่พอใจ ถึงแม้ไม่สมควรพูดเรื่องนี้ ทว่านางไม่อาจยินยอมพร้อมใจจึงกัดฟันพูดออกมา “ข้าภรรยาไม่อยากปรนนิบัติท่าน...ท่านพี่ไปหาอี๋เหนียงใหญ่เถิด”
คุณชายสามโค้งมุมปาก แววตาคล้ายดุดันกว่าก่อนหน้านี้มาก “เจียงซูเยว่ เจ้าคือภรรยาเอกของข้า เหตุใดถึงกล้าไล่ข้าไปหาหญิงอื่นเล่า”
“สตรีทั่วทั้งเหยียนโจวอาจต้องการหลับนอนกับท่าน แต่ข้า...ข้าไม่ต้องการ” นางมองเขาอย่างดื้อรั้น เสียงดังขึ้นแปดส่วน ไม่รู้เลยว่าสาวใช้ ผู้คุ้มกันที่ยืนเวรยามอยู่ด้านนอกต่างพากันสูดหายใจแล้วขยับห่างไปอีกหลายก้าว “ทั้งๆ ที่ข้าไม่ต้องการ เหตุใดท่านถึงไม่ยอมปล่อยข้าไป”
เพียงคว้าตัวนางก็บังคับให้นั่งอยู่บนตักไม่ยอมให้หลุดรอดไปได้ง่ายๆ “เยว่เอ๋อ ข้าปล่อยเจ้าไปไม่ได้” ลมหายใจที่แนบชิดกับขมับอิ่มชื้นนั้นหนักหน่วงมากขึ้นทุกที “ต่อให้เจ้าไม่ยินยอม...ค่ำคืนนี้และคืนต่อๆ ไป ข้าต้องอยู่ที่นี่ อยู่กับเจ้า”



(จบในเล่ม)
ฝากผลงานของกู่เล่ยด้วยนะคะ
ขอบพระคุณทุกการสนับสนุนค่ะ