เล่ห์รักร้ายนายเพลย์บอย

แค่เห็นหน้าเธอครั้งแรกก็อยากได้ เขาจึงวางหลุมพรางให้เธอเข้ามาอยู่ใต้อาณัติของเขาได้อย่างง่ายดาย

"คืนนี้เธอต้องไปกับฉัน"

"ไปไหนคะ"

"คอนโดฉัน"

"ไปทำไมคะ"

"ไปจ่ายหนี้ให้ฉันไง เพราะฉันจะเริ่มเก็บหนี้จากเธอคืนนี้เลย"

"คือ...ฉันต้องนอนกับคุณแค่คืนนี้คืนเดียวใช่ไหมคะ" เธอถามด้วยสีหน้าวิตกกังวล พลางใจวูบหวิวเมื่อในอีกไม่ช้าเธอจะต้องเสียสิ่งที่หวงแหนมาทั้งชีวิตให้กับผู้ชายที่เธอเพิ่งรู้จักได้แค่คืนเดียว

"เธอเป็นหนี้ฉันห้าแสนนะไม่ใช่ห้าพัน ฉันเอาเธอแค่ครั้งเดียวมันไม่คุ้มกับเงินที่ฉันให้เธอไปหรอก"


หลังจากที่เขาจัดการเก็บหนี้จากเธอไปเมื่อคืน เธอจึงถามเขาว่า…

"ทีนี้คุณบอกน้อยหน่าได้หรือยังคะว่าน้อยหน่าจะต้องจ่ายหนี้คุณด้วยวิธีนี้ไปจนถึงเมื่อไหร่"

"ครบสามเดือนเมื่อไหร่ ถือว่าหนี้ที่เธอติดค้างฉันก็หมดลง" ดวงตาคมจ้องมองไปยังเจ้าของใบหน้าเรียวใสแล้วบอกออกไปด้วยน้ำเสียงนิ่งและมีสีหน้าราบเรียบ


ในขณะที่เธอรักเขาไปแล้ว แต่เขาพร่ำบอกกับเธอว่า…

“ฉันรู้สึกสงสารเธอนะ แต่ฉันไม่ได้รู้สึกรักเธอ”

แต่พอมีผู้ชายมาจีบเธอ…

"ผมขอถามอะไรน้อยหน่าสักหน่อยจะได้ไหมครับ"

"คุณอาทิตย์จะถามอะไรเหรอคะ"

"น้อยหน่ามีแฟนหรือยังครับ"

"น้อยหน่ายังมะ..." เธอจะบอกว่ายังไม่มีแฟน แต่ทว่าเสียงเข้มนิ่งของมิวนิคก็ขัดขึ้นเสียก่อน

"แฟนไม่มี แต่ผัวน่ะมี"

กว่าจะรู้ว่าเขารักเธอก็เกือบจะสายเกินไป