เพลิงร้ายพ่ายรัก

"เพลิง..ตอนนี้หนึ่งกับเพลิงเรายังเป็นแฟนกันอยู่หรือเปล่า" 

"........" แต่เขาเงียบไม่ตอบ

"เพลิงรักหนึ่งอยู่หรือเปล่า" ฉันถามเขาเสียงสั่น

"......."  เขายังคงเงียบไม่มีคำตอบ

"ถ้าไม่รักกันแล้ว เราเลิกกันเถอะนะ"

"อืมม" คำตอบของเขาทำให้ฉันร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย

"ฮึก ฮึก เพลิงรู้ไหม หนึ่งเคยคิดว่าผู้หญิงอย่างหนึ่งคงไม่มีใครมารักเพราะหนึ่งไม่มีอะไรเลยเป็นเพียงเด็กกำพร้าหน้าตาก็ไม่ดีเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาคนนึงที่ไม่มีอะไรน่าสนใจเลยสักนิดจนเพลิงเข้ามาในชีวิตของหนึ่งเพลิงทำให้หนึ่งคิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่โชคดีมากๆทุกครั้งที่เพลิงบอกว่ารักหนึ่งหนึ่งมีความสุขมากเลยรู้มั้ย และกว่าหนึ่งจะเปิดใจให้เพลิงได้รู้ไหมว่ามันยากมากเพราะหนึ่งกลัว กลัวความผิดหวังกลัวการสูญเสียกลัวถูกเพลิงหรอกแต่สุดท้ายเพลิงก็ทำลายความกลัวนั้นทำให้หนึ่งกล้าเปิดใจให้กับเพลิงแม้จะแอบมีความกลัวอยู่บ้างก็ตาม หนึ่งยอมให้เพลิงทุกอย่างยอมเป็นผู้หญิงใจง่ายเพราะคำว่ารักคำเดียว หนึ่งคิดถึงอนาคตของเรามาตลอดว่าเราสองคนจะรักกันได้ตลอดรอดฝั่งหรือเปล่าแม้ว่าหนึ่งจะรู้มาตลอดว่าเพลิงต้องย้ายไปอยู่กับพ่อแม่ที่อเมริกาหลังเรียนจบแต่หนึ่งก็ไม่เคยถามเพราะคิดว่าเพลิงคงไม่ทิ้งหนึ่งไปเพราะเพลิงบอกว่าถึงหนึ่งจะไม่มีใครแต่หนึ่งก็ยังมีเพลิง เพลิงบอกว่าจะไม่ทิ้งหนึ่งไปไหนจะอยู่กับหนึ่ง แต่สุดท้ายเพลิงก็รักคนอื่น ตอนนี้หนึ่งก็ไม่เหลือใครแล้วจริงๆ ฮึก ฮึก หนึ่งขอบคุณนะสำหรับความสุขที่เคยมอบให้แม้ว่ามันอาจจะเป็นความสุขจอมปลอมที่เพลิงสร้างขึ้นมาก็ตาม เราเลิกกันนะ ลาก่อนนะเพลิง หนึ่งรักเพลิงนะรักมากที่สุดแต่....ตอนนี้หนึ่งคิดว่าหนึ่งมีคนที่หนึ่งรักมากกว่าเพลิงแล้วล่ะ"

"หมายความว่าไง" ดูเหมือนเขาจะไม่พอใจกับประโยคสุดท้ายที่ฉันพูดนะหรือฉันอาจจะคิดไปเองก็ได้

"ไม่มีอะไรหรอกช่างมันเถอะเพลิงอย่าใส่ใจคำพูดของหนึ่งเลย หนึ่งขอให้เพลิงโชคดีนะ" ฉันพูดไปทั้งน้ำตาและพยายามฝืนยิ้มให้กับเขาเป็นครั้งสุดท้าย

"แต่ก่อนที่เราจะเลิกกันและอาจจะไม่ได้เจอกันอีก หนึ่งขออะไรเพลิงเป็นครั้งสุดท้ายได้มั้ย"

"อะไร"

"เพลิงกอดหนึ่งสักครั้งได้ไหม ครั้งสุดท้ายนะ ได้มั้ย" ฉันขอร้องเขาเหมือนผู้หญิงไร้ยางอายทั้งที่รู้ว่าเขาไม่ได้ต้องการฉันแล้ว

หมับ!!! เขาดึงฉันเข้าไปกอดตามที่ฉันร้องขอ ฉันรู้ว่าถ้าฉันไม่ขอเขาก็คงไม่ทำ ฉันกอดตอบเขาพยายามที่จะไม่ร้องไห้แต่ก็ทำไม่ได้ อ้อมกอดนี้มันไม่ใช่ของฉันอีกแล้วหรือมันอาจจะไม่ใช่ของฉันตั้งแต่แรก ฉันจับมือของเขามาโอบที่เอวให้มือของเขาสัมผัสที่หน้าท้องของฉัน

"นี่คือสัมผัสของพ่อของหนูนะลูกหนูจำไว้นะคะ" ฉันพูดคนเดียวในใจเพื่อจะสื่อไปถึงลูกในท้อง ให้แกรับรู้ว่ามือที่กำลังโอบกอดแกตอนนี้คือมือของพ่อของแกที่แแกอาจจะไม่ได้สัมผัสมันอีก

"ขอบคุณนะ" ฉันผละออกจากอ้อมกอดของเพลิงแล้วขอบคุณเขาทั้งน้ำตาก่อนจะเดินออกมาจากห้องโดยไม่หันหลังกลับไปมองเขาอีกเพราะฉันกลัวห้ามความรู้สึกตัวเองไม่ได้แล้ววิ่งไปกอดเขาอีกครั้งและขอร้องไม่ให้เขาทิ้งฉันกับลูก ถึงฉันจะดูเหมือนเข้มแข็งแต่จริงๆแล้วฉันอ่อนแอมากในตอนนี้