รักรอหย่า

งานแต่งงานของคนอื่นคือฉากสุดท้ายของความรักสุดซึ้งแต่สำหรับเข็มขาวแล้ว นับตั้งแต่วินาทีแรกที่สวมชุดเจ้าสาวมันคือการนับถอยหลัง รอวัน “หย่า”

อนาคตที่วาดฝันของเข็มขาวที่จะได้สวมชุดขาวอันทรงเกียรติในฐานะพยาบาลวิชาชีพ มีอันต้องสลายเมื่อพบว่าตัวเองได้ตั้งครรภ์ในวัยเพียงแค่ 19 ปี ผลพวงของความใจง่าย หลงคารมผู้ชายรักง่ายหน่ายเร็วอย่างศราวินทำให้เธอต้องแต่งงานก่อนวัยอันควร แม่ลูกอ่อนที่วัน ๆ อยู่แต่หน้าเตาและเลี้ยงลูก จะเอาเวลาที่ไหนมาทำสวยมัดใจสามี ในวันที่เขาปันใจไปให้กับใครอีกคนที่พร้อมจะเชิดหน้าชูตาเขาในวงสังคมเธอก็ตกอยู่ในสถานะแค่ “เมียที่รอหย่า”
ภายหลังการหย่าร้างเข็มขาวที่เคยอ่อนปวกเปียก ต้องลุกมาทำอะไรที่ไม่เคยทำ ลูกคือกำลังใจเดียวที่ทำให้เธอมีลมหายใจ และในวันที่เธอผงาดขึ้นมาในวงสังคมชั้นสูง เขาต่างหากที่จะต้องซมซานกลับมาคุกเข่าขอความรักจากเธอ!

*** ไม่มีนอกกายนะคะ

ตัวอย่างความสนุก

“มึงว่าถ่านไฟเก่าจะคุไหมวะ”
“บ้า ไอ้หมากแต่งงานแล้ว”
“เด็กใสซื่อไร้เดียงสาแบบน้องเข็ม เอาไอ้หมากไม่อยู่หรอกมึง มันต้องจัดจ้านอย่างอันนาโน่น เจอกันครั้งแรกในรอบหลายปีก็ออกไปด้วยกันแล้ว จะเหลือเหรอวะ”
“กูละสงสารเมียมัน”
“น้องเขากอดทะเบียนสมรสแต่คนที่ได้กอดไอ้หมากน่ะอันนาว่ะ”
“พวกแกนี่จริง ๆ อันมันไม่แย่งผัวใครหรอก” นงนุชตัดบทแล้วยืนแก้วออกไป “มาชน”



“หมากนั่นแหละหลอกตัวเอง คอยดูก็แล้วกันว่าไม่นานหรอก หมากจะทนไม่ไหว” อันนาลงจากอัฒจันทร์แล้วดึงแขนเขาลงมา กึ่งลากกึ่งจูงไปถึงต้นไม้ต้นหนึ่งที่ชื่อเขาและเธอยังเด่นหราแม้ผ่านกาลเวลามายาวนาน
หมาก รัก อันนา…
ชายหนุ่มหลับตาลง ความรู้สึกสับสนตีกันให้วุ่น เขาชอบเข็มขาวและคิดว่าอยู่ด้วยกันไป ไอ้ที่แค่ชอบมันก็คงจะรักเองและคิดว่าได้รักไปแล้วด้วยแต่พออันนากลับมา หัวใจของเขากลับหวั่นไหว พยายามที่จะอดทนไม่โอนเอนไปหาอันนาแล้วแต่เธอก็พาเขามาที่นี่เหมือนจงใจ ตอนนี้ในหัวแทนที่จะมีภาพเมียกับลูกกลับมีแต่ภาพเขากับอันนาหยอกล้อกัน
“ถามใจตัวเองให้ดีว่ารักใคร ระหว่างอันกับเมียหมาก ถ้ารู้ใจตัวเองช้า อันอาจจะไม่รอเหมือนที่อันเคยไม่รอหมาก” หญิงสาวมองจ้องตาเขาเหมือนจะมองให้ทะลุไปถึงความรู้สึกนิดคิดภายในของเขา ศราวินเริ่มหูอื้อตาลายเมื่อเธอขยับเข้ามาใกล้ ใกล้มากจนหน้าอกพุ่งมาโดนตัวเขา