ล็อกอินเข้าระบบ
เข้าระบบผ่าน Social Network
เข้าสู่ระบบด้วย Facebook
เข้าสู่ระบบด้วย Line
เข้าสู่ระบบด้วย Apple
เข้าสู่ระบบด้วย Google
หรือ เข้าระบบด้วยบัญชี meb
จำ Password ไม่ได้
จำ Username ไม่ได้
หากยังไม่สมัครบัญชี meb โปรด
สมัครสมาชิก
สมัครสมาชิก MEB Account
กรุณาใส่ข้อมูลที่มีเครื่องหมาย * ให้ครบถ้วน
Username
*
ต้องมีไม่ต่ำกว่า 4 ตัวอักษร และยาวไม่เกิน 32 ตัวอักษร และใช้ตัวอักษรภาษาอังกฤษ a ถึง z, A ถึง Z หรือเครื่องหมาย _-@.
Password
*
ระบุอย่างน้อย 8 ตัว
Retype Password
*
E-mail
*
Display name
*
Phone
ระบุเฉพาะตัวเลข
First Name
Last Name
Gender
Not specified
Male
Female
ส่งข้อมูล
ล็อกอินเข้าระบบ The1
สำหรับผู้ที่มีบัญชี meb อยู่แล้ว
ครอปรูปภาพ
ล็อกอินเข้าระบบ / สมัครสมาชิก
ล็อกอินเข้าระบบ
ตะกร้า
จัดการอีบุ๊กที่วางขาย
จัดการอีบุ๊ก
อีบุ๊กทั้งหมด
เมนู
อีบุ๊กทั้งหมด
นิยายทั้งหมด
นิยายแปล
การ์ตูนทั้งหมด
อีบุ๊กทั่วไป
หนังสือเด็ก
หนังสือเรียน
หนังสือเสียง
บุฟเฟต์
หมวดหมู่ทั้งหมด
สำนักพิมพ์
เลือกหมวดหมู่ย่อย
ค้นหาสำนักพิมพ์
หน้าแรก
ขายดี
มาใหม่
โปรโมชัน
ฟรีกระจาย
ฮิตขึ้นหิ้ง
แนะนำ
กรุณาเข้าสู่ระบบก่อนดำเนินรายการด้วยค่ะ
ล็อกอินเข้าระบบ
กรุณายืนยันบัตรประชาชนก่อนดำเนินรายการด้วยค่ะ
ไปยืนยันบัตรประชาชน
ขณะนี้อยู่ในขั้นตอนการตรวจสอบข้อมูลบัตรประชาชน
กรุณาดำเนินการใหม่อีกครั้งในภายหลังค่ะ
ขออภัยค่ะไม่สามารถเข้าชมได้
เนื่องจากเนื้อหาเหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป
คุณสามารถให้กำลังใจนักเขียนได้ โดยให้ทิปเพิ่มจากราคาปกติ
อย่า(หมด)รักพริมา (เพทาย x พริมา x พันแสง)
โดย
คุณหนูดี
สำนักพิมพ์
l’m 20 D
หมวดหมู่
นิยายรัก
ทดลองอ่าน
ซื้อ 149 บาท
5.00
3 Rating
อยากได้
ซื้อเป็นของขวัญ
ติดตาม
นักเขียน
คุณหนูดี
สำนักพิมพ์
l’m 20 D
หมวดหมู่
นิยายรัก
แชร์
Facebook
Twitter
LINE
ประเภทไฟล์
pdf, epub
(สารบัญ)
วันที่วางขาย
16 กันยายน 2566
ความยาว
236 หน้า (≈ 37,895 คำ)
ราคาปก
299 บาท (ประหยัด 50%)
อย่า(หมด)รักพริมา (เพทาย x พริมา x พันแสง)
โดย
คุณหนูดี
l’m 20 D
นิยายรัก
ทดลองอ่าน
ซื้อ 149 บาท
5.00
3 Rating
อยากได้
ซื้อเป็นของขวัญ
ติดตาม
นักเขียน
คุณหนูดี
สำนักพิมพ์
l’m 20 D
หมวดหมู่
นิยายรัก
แชร์
Facebook
Twitter
LINE
“พ่อจะอาบน้ำเลยไหมจ๊ะ” พริมาเอ่ยถามผัวเมื่อเสือทายเดินเข้ามาในชุมโจร ทว่าความบึ้งตึงของท่านทำให้สาวน้อยหวาดหวั่น หล่อนเอื้อมมือไปรับหมวกไมเคิลจากผัวมาถือไว้ พลางมองจ้องแผ่นหลังกำยำอย่างหลงไหล ท่านเป็นคนที่มากด้วยเสน่ห์แต่ในเวลาเดียวกันก็ดุดันน่าเกรงขาม จนไม่มีใครกล้ามองสบตา แม้กระทั่งเมียหลวงอย่างพริมา
“คืนนี้กูจะไปนอนเฮือนอีดาหลัน” บอกไว้เท่านั้นก็เดินจ้ำอ้าวไปยังห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกาย พริมาได้ยินที่ผัวบอกก็หน้าเศร้าเพราะท่านไม่เคยคิดจะนอนที่เรือนกับหล่อนเลยสักคืน
หากปล่อยไว้แบบนี้มีหวังรูตัน คิดแล้วก็ถอนใจ การเสียตัวของหล่อนมันสำคัญมาก ตั้งแต่แต่งงานกันมาไม่เคยได้เห็นขาอ่อนผัวเลยสักครา แอบอิจฉาเมียรองที่ได้มีอะไรกับพ่อเสือ พลันนึกน้อยใจที่ท่านหมางเมินใส่กันได้ถึงเพียงนี้ ทั้งที่เป็นคนแต่งตั้งให้หล่อนขึ้นเป็นเมียเอกแท้ๆ
“จะกินข้าวก่อนไหมจ๊ะ ฉันทำกับข้าวไว้ให้พ่อ” สาวน้อยร้องถามผ่านบานประตู เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ท่านใช้ขันตักน้ำมาราดลดลงบนเรือนร่างบึกบึนเปลือยเปล่า
“กูไม่หิว” ท่านตอบอย่างไม่สบอารมณ์ เฉยชาจนใจดวงน้อยปวดหนึบ
“จ้ะ” พริมาขานรับด้วยใบหน้าหม่นเศร้า ก่อนจะเดินคอตกไปยังเตียงนอน แล้วเหม่อมองเเหวนทองบนนิ้วนางข้างซ้าย ความเงียบของคืนเดือนดับทำให้เด็กสาวอ้างว้าง การต้องจากบ้านมาอยู่กับโจรโฉดเป็นอะไรที่หว้าเหว่เพราะหล่อนไม่รู้จักใครเลยสักคน ซ้ำเข้ามาในชุมโจรไม่กี่เดือนก็ถูกแต่งตั้งให้เป็นเมียหลวง
เหล่าบรรดาเมียๆ ของพ่อเสือจึงไม่สบอารมณ์และหล่อนเองก็โดนกลั่นแกล้งจากพวกบ้าดอสารพัด วันๆ หาเเต่เรื่องมาให้ปวดหัว แต่แทนที่ผัวจะเห็นใจ ท่านกับเมินเฉย ปล่อยเบลอไม่สนโลก เลยกลายเป็นว่าตอนนี้พริมาเหลือตัวคนเดียวในชุมโจรแห่งนี้
“อยากกลับบ้านจัง” หล่อนพึมพำก่อนจะเอนตัวลงนอนบนเตียงอย่างหมดเเรง ประจวบเหมาะกับที่บานประตูถูกผลักออกมา เผยให้เห็นเรือนกายบึกบึนเต็มไปด้วยรอยสักคาถาอาคมเดินออกมาจากห้องน้ำ
“เดี๋ยวฉันเตรียมเสื้อผ้าให้จ้ะ” ว่าพลางขยับตัวลุกขึ้นนั่ง ก่อนเสือทายจะมองจ้องเรือนร่างงดงามที่อยู่ในชุดนอนตัวบาง พลางกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่เมื่อเห็นจุกนมชูชันภายใต้เนื้อผ้าสีขาว
“ไม่ต้อง กูจะนุ่งแค่ผ้าขาวม้าออกไป”
“ผมพ่อยังไม่แห้งเลย ให้ฉันเช็ดให้นะจ๊ะ”
“หัวกูไม่ได้มีไว้ให้มึงเล่น”
“แค่เช็ดผมเองนะ ฉันไม่ได้จะเล่นเสียหน่อย”
“มึงนี่มันน่ารำคาญเสียจริง” ท่านว่าให้อย่างไม่สบอารมณ์ เพียงเท่านั้นสาวน้อยก็หน้าเสียเพราะไม่ชินเวลาถูกผัวดุ
“งั้นพ่อไปเถอะจ้ะ ดึกมากแล้ว”
“ไม่ต้องไล่ กูอยากไปตอนไหนเดี๋ยวกูไปเอง”
“เอ้า! ตาแก่นี่เอาใจยากเสียจริง” หล่อนเผลอปากพูด เป็นเหตุให้เสือร้ายหันมามองจ้องใบหน้างามอย่างเอาเรื่อง
“มึงว่าใครแก่”
“ฉันพูดเหรอจ๊ะ จำไม่ได้เลย” ท่าทางตีมึนของแม่ตัวดีมองแล้วก็นึกหมั่นไส้
“ถึงกูจะอายุห่างมึงสิบปี แต่ก็ยังหนุ่มยังแน่น เตะปี๊บดังอยู่”
“ไม่เชื่อ! หากว่ายังเตะปี๊บดัง ไหงไม่เคยทำหน้าที่ผัวให้ฉันเลยสักครา”
“เพราะมึงเด็กเกินไป”
“ฉันสิบแปดแล้วนะจ๊ะ อีกไม่กี่วันก็จะสิบเก้าแล้ว”
“ก็ยังเด็กเกินไปอยู่ดี”
“เด็กตรงไหน นมฉันใหญ่กว่าเมียพ่อตั้งหลายคน”
“ใหญ่แต่นม อย่างอื่นไม่ใหญ่ตาม”
“หมายถึงอะไร หอยเหรอจ้ะ”
“โอ๊ยยยยยยยย กูหมายถึงสมอง”
“อ่อ นึกว่าหอย”
“คุยกับมึงแล้วปวดหัว!” ท่านว่าให้ ก่อนจะเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้งแล้วหยิบน้ำอบมาชโลมผิวกายให้หอมสดชื่น
“พ่อใจร้ายกับฉันเกินไปแล้ว หากไม่รักก็ไม่เห็นต้องแต่งตั้งให้ฉันเป็นเมียหลวง”
“ตำแหน่งนี้มีแต่คนอยากได้ มึงควรดีใจที่ได้มัน”
“ฉันไม่ได้อยากเป็นเมียหลวงเสียหน่อย ฉันอยากเป็นเมียเดียวและพี่ๆ คนอื่นๆ เขาก็อยากเป็นเมียเดียวของพ่อกันทั้งนั้น”
“แล้วยังไง”
“เฮ้อ พูดไปพ่อก็ไม่รับฟัง” สาวน้อยบอกอย่างปลงตก นั่นทำให้คนแข็งกระด้างหันมามองจ้องใบหน้างามพลางกอดอกพิงแผ่นหลังเข้ากับโต๊ะเครื่องแป้งของเมีย
“มึงจำได้ไหมว่าทำไมต้องมาเป็นเมียกู”
“พ่อกับแม่บอกว่าบ้านเราจนเลยต้องเอาฉันมาขัดดอกกับพ่อเสือ”
“กูเป็นขุนโจร ไม่ใช่นายทุนน่าเลือด เหตุผลนั้นมึงเชื่อจริงๆ เหรอ”
“แล้วจะมีเหตุผลอะไรอีกจ๊ะ”
“เอาไว้มึงโตกว่านี้กูจะเล่าให้ฟัง”
“ฉันโตแล้ว”
“สูงให้เท่าไอ้ทุยก่อนค่อยมาพูดว่าโตแล้ว”
“แต่ฉันสูงเท่าพี่ดาหลันเลยนะ ทำไมพ่อไม่เห็นว่าให้พี่ดาหลันบ้าง”
“เมียคนโปรดกับเมียจำเป็น ต้องให้บอกไหมว่าใครสำคัญ”
“คนเขารู้ทั้งบางแล้วว่าพี่ดาหลันเป็นเมียคนโปรดของพ่อ ส่วนฉันเป็นเมียขัดดอก”
“รู้ตัวก็ดี จะได้หัดเจียมตัวบ้าง”
“ทุกวันนี้ฉันก็เจียมตัวอยู่ตลอด”
“หากว่าเจียมตัว แล้วเหตุฉะไหนยังมีเรื่องทะเลาะกับพวกอีพิ้งอีพลอย” คำถามนั้นทำให้พริมาสะอึก ก่อนเจ้าหล่อนจะทำสายตาล่อกแล่กเหมือนมีเรื่องปิดบัง แต่พ่อเสือรู้ทันเพราะที่นี่ไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือใหญ่ไม่อาจรอดพ้นสายตาพญาเหยี่ยวไปได้
“ฉันไม่ได้เริ่มก่อนนะจ๊ะ”
“มึงเป็นหลวง ควรนิ่งให้เป็น ทำตัวให้ลูกน้องเคารพ”
“นิ่งให้เป็นคือยังไง? ฉันต้องยอมให้พวกพี่พิ้งจิกหัวตบงั้นเหรอ หากเป็นเช่นนั้นขอสู้ตายเสียดีกว่า”
“หัดเรียบร้อยเหมือนดาหลันบ้างเถอะ เพราะมึงเป็นแบบนี้ไงเลยไม่โตสักที”
“คำก็เด็กสองคำก็เด็ก ฉันเริ่มจะไม่ชอบใจเเล้วนะ”
“เรื่องของมึง กูไปละ อย่าลืมปิดประตูล็อคกลอน”
“ฉันจะเปิดประตูไว้ เผื่อจะมีลูกน้องพ่อสักคนใจดีมาสนองความใคร่ให้หายคัน” หล่อนบอกด้วยท่าทางประชดประชัน พ่อเสือได้ยินอย่างนั้นก็กัดฟันกรอด
“ถ้ามึงอยากโดนเอา กูจะให้ลูกน้องมารุมโทรม เผื่อมึงจะหายคัน”
“นั่นเป็นคำพูดที่ผัวควรพูดออกมาจากปากเหรอ”
“แล้วนั่นเป็นคำพูดที่มึงควรพูดออกมาจากปากเหรอ”
“พ่ออย่ามาย้อนฉันนะ”
“เด็กอย่างมึง! กูไม่น่ารับมาทำเมียเลย”
“ฉันโตเป็นสาวแล้ว” พริมาเถียงกลับทันควัน ทว่าพ่อเสือแคลนหัวเราะในลำคออย่างเยาะหยัน
“เสียเวลา” ท่านบอกไว้เท่านั้น ก่อนจะตั้งท่าเดินหนี เป็นจังหวะเดียวกันกับที่พริมาถกชุดนอนตัวบางขึ้นแล้วถอดมันโยนลงบนพื้น สร้างความตกใจแกพ่อเสือ ก่อนสาวน้อยจะเดินเปลือยมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าท่าน
“ฉันโตพอจะทำหน้าที่เมียให้พ่อแล้ว ต่อไปห้ามไปหาพี่ดาหลันอีก”
“หลบไป!”
“ไม่! ฉันจะทำให้พ่อเห็นว่าฉันไม่ใช่เด็กแบบที่พ่อคิด”
“อย่ามากวนอารมณ์กู” ท่านว่าพลางชักสีหน้าใส่แม่ตัวดี ก่อนสายตาเจ้ากรรมจะเลื่อนต่ำลงมามองสำรวจเรือนร่างงดงามที่ตอนนี้โป๊เปลือยอวดท้าสองเต้านุ่มและเนินเนื้อนางที่มีไรขนสีดำขลับปกคลุมของสงวน มันทำให้ท่านยากจะละสายตาออกห่าง
เมื่อรู้ว่าตัวเองเป็นต่อ พริมาก็ขยับเข้ามาใกล้ จนปลายจมูกเชิ่ดรั้นแตะสัมผัสปลายคางผัวเเผ่วเบา พร้อมกับที่มือเรียวสวยวางทาบลงบนปมผ้าขาวม้า
“คืนนี้พ่ออยู่กับฉันนะจ๊ะ”
ดรามา
โรแมนติก
ย้อนยุค
ประเภทไฟล์
pdf, epub
(สารบัญ)
วันที่วางขาย
16 กันยายน 2566
ความยาว
236 หน้า (≈ 37,895 คำ)
ราคาปก
299 บาท (ประหยัด 50%)
เขียนรีวิวและให้เรตติ้ง
คุณสามารถ
เข้าสู่ระบบ
เพื่อแสดงความคิดเห็นได้จ้า
รีวิวทั้งหมด