หนี้รักมาเฟีย (Dear Debtor,)

"สั่งสอนเด็กเเสบอย่างเธอไง!"
"ไอ้บ้า!! จะทำอะไรฉันนน!! ปล่อยฉันน่ะ!! ไม่งั้นฉันจะกระโดดถีบนาย!!!"

Some scenes...

"ทำให้ฉันเเตก เเล้วฉันจะปล่อย" คนที่นั่งอยู่บนร่างทำหน้าตาไม่เข้าใจว่าเขาให้เธอทำอะไร

"จัดการซะ อย่าช้า ไม่งั้นฉันจะเปลี่ยนใจ!" สก๊อตพยายามข่มอารมณ์ความต้องการเอาไว้ เเต่ด้านของทานตะวันก็ยังคงไม่เข้าใจอยู่อย่างนั้น

"หูตึงหรือไง? ฉันสั่งให้ทำก็ต้องทำ!" คนใจร้อน พอไม่ได้ดั่งใจก็ตะคอกใส่คนไร้เดียงสา เเถมยังไร้ประสบการณ์กับเรื่องเเบบนี้

"คะ...คือ...ฉันไม่เข้าใจที่นายพูด" ทานตะวันบอกไปตามตรง ก็เขาพูดไม่รู้เรื่องจริงๆหนิ!

มาเฟียหนุ่มพอได้ยินเเบบนั้น ถึงกับถอนหายใจเหือดใหญ่ 'อยากจะบ้าตาย ไอ้ไร้เดียงสาก็ไม่ผิดหรอก เเต่นี้จะซื่อบื่อเกินไปไหมว่ะ?'

"จับมันไปจ่อที่ร่องของเธอ เเล้วกดสะโพกเธอลงมา จากนั้นก็ขย่มให้ฉันเเตก!" คนใต้ร่างหล่อเเถมยังใจดีรับบทเป็นครูสอนวิชาเพศศึกษาให้กับคนซื่อบื่อคนนี้ ที่ไม่รู้อะไรเลย

"ฉะ...ฉันทำไม่เป็นอยู่ดี!!" ทานบอกเขาอีกครั้งว่ายังไงก็ทำไม่เป็น เเล้วทำท่าทางเเบบอายๆให้กับความไร้เดียงสาของตัวเอง

"เธอนี่เป็นคนที่บื้อที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลย" เขาล่ะยอมใจเธอ

"ใครจะไปเก่ง ช่ำชองเหมือนนายล่ะ" ขณะนั่งอยู่บนตัวเขา เธอก็ยังเถียงไปด้วย

"ชม?" สก๊อตเลิกคิ้วถามอย่างชอบใจกับประโยคที่ทานตะวันพูด

"ทุเรศ มันน่าภูมิใจตรงไหน?"

"เเต่เธอก็บื้อจริงๆนั้นเเหละ ยัยบื้อ!!" สก๊อตยังคงต่อว่าเธอว่าเป็นคนที่บื้อไม่หยุด