เงาใจในภาพฝัน

ครั้นกำลังบอกเล่าถึงความคิดความเชื่อของตนอยู่เพลิน ๆ
ณิชากรก็ต้องอุทานขึ้น เมื่อจู่ๆ พันธกานต์ก็ยืนจ้องหน้าเธอนิ่ง
ซึ่งเธอเข้าใจว่าบางทีเขาอาจกำลังโกรธหรือรำคาญที่เธอเข้า
ไปวุ่นวายเรื่องส่วนตัวของเขามากเกินไปก็ได้
ทว่ายังไม่ทันที่ณิชากรจะเอ่ยจบคำ พันธกานต์ก็ประกบปาก
ลงบนริมฝีปากสีชมพูอวบอิ่มของเธอพร้อมกับรั้งร่างบางเข้ามากอด
อย่างนุ่มนวล ในตอนแรกเขาตั้งใจทำให้เธอหยุดพูดเรื่องที่เขาไม่อยากได้ยิน เขาไม่อาจอดทนฟังเธอพร่ำพูดว่าใครรักเขาและเขารักได้ใครได้อีกต่อไป
แต่เมื่อได้ดื่มด่ำรสหวานละมุนอันบริสุทธิ์ราวเกสรดอกบัวยามแรกแย้ม
น่าทะนุถนอมนั้นแล้ว เขาก็ยากที่จะต้านทานแรงปรารถนาที่อัดแน่นอยู่ในอกตลอดเวลาที่เขาเฝ้าคิดถึงได้ ทั้งริมฝีปากบางที่เผยอค้างด้วยความตกใจนั้น ก็คล้ายช่วยเปิดทางให้เขาผ่านลิ้นอุ่นจัดเข้าไปเผยสัมผัสกระตุ้นอารมณ์รักร้อนแห่งสิเน่หานั้นอย่างนุ่มนวล