เล่ห์ลวงบ่วงภุมริน

“มานี่มา” เขากวักมือเรียกให้เดินไปหาหลังโต๊ะทำงาน เลขามือใหม่ส่ายหน้าดิ๊ก ไปแล้วไม่รู้จะโดนอะไรบ้าง
“จิ๊... ทำไมชอบขัดใจ”
“แล้วทำไมชอบบังคับ” คนไม่เต็มใจโต้ตอบทันควันเช่นกัน
“อยากรู้เหตุผลไหม มานี่สิจะเล่าให้ฟัง” เมื่อเห็นว่าแม่ตัวเล็กยังไม่ยอมขยับจึงเป็นฝ่ายลุกขึ้นไปหาเสียเอง
หญิงสาวคอยระวังตัวอยู่แล้วถอยหลังกรูด แต่ก็ยังไม่ทันอยู่ดี เขาคว้าแขนเรียวรั้งให้เข้ามาใกล้แล้วใช้สองมือรวบเอวบาง ยกขึ้นไปวางไว้บนโต๊ะ เท้าสองแขนดักทางหนีไว้ทั้งซ้ายขวา โน้มหน้าเข้ามาคุยใกล้ ๆ ทำเอาเจ้าของร่างเล็กในวงแขนหายใจไม่ทั่วท้อง
“ตอนแรกที่คุณช่วยเอาไว้ผมอยากขอบคุณ” เขาเริ่มอธิบาย
“ต่อมาตอนที่โดนคุณด่าไล่ให้ไปตาย มัน... รู้สึกโดนใจ ลืมไม่ลง”
ได้ยินเหตุผลของคนโรคจิตแล้วถึงกับอ้าปากหวอ ประทับใจเพราะถูกด่ามีคนประหลาดแบบนี้ด้วย
“ส่วนตอนนี้ผมชอบคุณ ยิ่งเห็นท่าทางตื่น ๆ ยิ่งประทับใจ และยิ่งคุณหนีผมก็ยิ่งอยากได้”
“คุณ... โรคจิตเหรอ”
“เนี่ยเวลาคุณว่าผมแบบนี้ เห็นแล้วอยากจูบ”
คนพูดหน้าตาเฉยตาเป็นประกาย แต่คนฟังช็อกตาตั้งหน้าเหวอไปแล้ว
“จะบ้าเหรอ อุ๊ย !”
ท่าจะอดใจไม่ไหวถึงได้จุ๊บริมฝีปากจิ้มลิ้มนั้นลงไปหนึ่งที คนถูกขโมยจูบหน้าแดงจัด คงโกรธขึ้นมาจริงจังแล้ว ไอ้เขาก็โรคจิตชอบดูเวลาหล่อนโกรธเสียด้วย เอาสิ... โกรธเลย โมโหมาก ๆ ยิ่งดูมีเสน่ห์
“ว๊าย ! ” จุ๊บปากไม่พอ ยังจะจุ๊บแก้มอีก กัส...
“พรุ่งนี้ผมต้องไปตรวจงานแถวท่าเรือแหลมฉบัง เราไปเที่ยวทะเลกันนะ ถือโอกาสนี้ฮันนิมูนรอบแรก”
“เชิญไปคนเดียวเลย ฉันจะลาออก” ยอมตกงานดีกว่า อยู่ไปมีแต่จะเสียเปรียบมากขึ้น
ผลักอกคนฉวยโอกาสออกห่างแล้วกระโดดผล็อยลงจากโต๊ะเตรียมเผ่น ไม่ทงไม่ทำมันแล้วงานการ แต่แล้ว...
“ว๊าย ! ”
ตกอยู่ในการจับจ้องของราชสีห์มีหรือจะหนีรอด เขาจองแล้วต้องได้ ไม่ให้ก็จะเอา
ข้อมือบางถูกคว้า กระตุกนิดเดียวร่างอรชรก็ปลิวมาให้เขาโอบได้ถนัดถนี่ คนตัวเล็กในอ้อมกอดดิ้นขลุกขลัก
จอมฉวยโอกาสเลยกระชับเอวบางอุ้มให้เท้าลอยขึ้นจากพื้นเสียเลย
“ดีเหมือนกัน ลาออกจากตำแหน่งเลขาแล้วมาเป็นเมียเจ้าของบริษัทแทน จะให้ดีมีลูกน่ารักๆ สักคนสามีจะปลื้มมาก”
นรินธิภาพยายามตั้งสติ ท่านี้อันตรายเกินไป หลบไม่ได้หนีก็ไม่พ้น เดี๋ยวนะ! ในเมื่ออีตาเพี้ยนบอกว่าชอบเวลาเธอโกรธ ปลื้มเวลาถูกด่า ถ้าอย่างนั้น....
ใบหน้าสวยเป็นฝ่ายเคลื่อนเข้าไปใกล้ สีหน้ากรุ่นโกรธเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นยั่วเย้า มือบางวางอยู่บนอกกว้าง เปลี่ยนจากผลักมาลูบไล้ ไม่ได้รู้เลยว่ากำลังเล่นอยู่กับเปลวไฟร้อนแรงพร้อมแผดเผาเธอให้เป็นจุล
“อยากได้เจ้าตัวน้อยกี่คน ต้องดูฝีมือคุณก่อนสิคะ อื้อ...” แทนที่จะให้ผลตรงกันข้ามตามแผน แต่การยั่วยวนของหญิงสาวกลับไปกระตุ้นต่อมนักล่าของเขา
ริมฝีปากร้อนผ่าวฉกวูบลงบนกลีบปากอิ่ม บดขยี้จุมพิตราวกับหิวโหยมานานแรมปี ท่อนแขนแข็งแรงตระกองกอดบั้นท้ายสะโอดสะองมาวางไว้บนโต๊ะทำงาน กวาดสิ่งระเกะระกะบนโต๊ะทิ้งไปจนหมด โน้มกายลงต่ำบังคับให้เรือนร่างอรชรนอนราบไปกับโต๊ะ ต้นขากำยำแทรกเข้ามาอยู่ระหว่างเรียวขางามเสลาพาเอาชายกระโปรงพลิ้วบานเลิกขึ้นไปกองอยู่บนต้นขานวลเนียน ประสานสองมือไว้กับฝ่ามือนุ่มนิ่มข้างศีรษะ บดเคล้าจุมพิตเรียกร้องดุดันราวกับต้องการดูดกลืนจิตวิญญาณ กว่าจูบกระชากวิญญาณจะหยุดลงก็เล่นเอาสาวน้อยด้อยประสบการณ์ระทดระทวยหมดสิ้นเรี่ยวแรง หากนี่ไม่ใช่ห้องทำงานอาร์เธอร์ไม่มีทางหยุดเพียงเท่านี้แน่
“ผมเปลี่ยนใจแล้ว จะให้คนพาคุณไปเก็บของ เราเดินทางกันวันนี้เลย” พูดทั้งหายใจหอบกระเส่า แนบหน้าผากของตนไว้กับหน้าผากของคนด้างล่าง ลมปากเป่ารดอยู่บนกลีบปากสาวยามเปล่งวาจา ไม่อยากห่างกันเลยแม้แต่วินาทีเดียว ให้ตายสิ !!