เสน่หาคู่หมั้นจำยอม

"หนูมิน หนูมิน..." คุณหญิงนวลวรรณกวักมือเรียกรมิตา "พี่ติณณ์อยากคุยด้วย" นางเอ่ยบอก พร้อมกับยื่นโทรศัพท์ให้ รมิตาเอื้อมมือมารับโทรศัพท์ แล้วยกขึ้นแนบหูด้วยท่าทีตื่นเต้น

[ "สวัสดีค่ะพี่ติณณ์ มินเองคะ"]

[ "เออ ... ฉันจะเข้าเรื่องเลยแล้วกันนะ"]

[ "มีอะไรหรือเปล่าคะ?"]

[ "ข้อความในพินัยกรรม ฉันมั่นใจว่าเธอรู้รายละเอียดแล้ว"]

[ "ค่ะ มินทราบตั้งแต่วันที่เปิดพินัยกรรมแล้วค่ะ"]

[ "จู่ ๆ ฉันก็กลายเป็นคู่หมั้นเธอ แถมยังต้องแต่งงานกับเธออีก ซึ่งมันจะไม่มีทางเกิดขึ้นเด็ดขาด เธอจะรับผิดชอบอย่างไง?"]

[ "_"]

[ "แม่ฉันคงบอกเธอแล้วใช่ไหม เดือนหน้าฉันก็กลับบ้านแล้ว"]

[ "คะ คุณหญิงบอกมินแล้ว พี่ติณณ์จะให้มินทำอะไรคะ"]

[ "ฉันกลับกับแฟน ในพินัยกรรม ข้อ.1 ระบุไว้ว่า ใครแต่งงานกับคนอื่นก่อนถือว่าสละสิทธิ์ในการรับมรดก"]

[ "พี่ติณณ์จะแต่งงานเหรอคะ!?"]

[ "ยัยบ๊องเอ่ย เธอต่างหากที่ต้องเป็นคนแต่งงาน"]

[ "ห๊า...พี่ติณณ์ว่าไงนะคะ!?"]

[ "ฉันว่าฉันพูดชัดเจนแล้วนะ"]

[ "ขนาดแฟน มินยังไม่มีเลยค่ะ พี่ติณณ์จะให้มินไปแต่งงานกับใคร?"]

[ "เรื่องของเธอ ถ้าไม่อยากเป็นตัวถ่วงของฉันกับแฟน ก็รีบหาคนมาจดทะเบียนซะ!"]

[ "_"]

[ "หรือว่าเธออยากได้สมบัติพ่อฉัน?"]

[ "เปล่านะคะ"]

[ "งั้นต้องพิสูจน์ให้ฉันดู แค่นี้นะ ฉันถึงเมืองไทยต้องได้คำตอบ"]