(ไม่)เต็มใจรัก

คำโปรย
งานแต่งงานที่อีกฝ่ายไม่ได้เห็นชอบ หากแต่ถูกบังคับให้ทำตามใจผู้ใหญ่ ทำให้ตีรณาต้องตกอยู่ในสภาวะเจ้าสาวที่ผู้เป็นสามีไม่เคยคิดจะเหลียวแลตั้งแต่คืนเข้าหอล่วงเลยมาเกือบหนึ่งปี ทุกคนต่างคิดว่าเธอคือผู้หญิงที่โชคดีที่สุด เพราะบุญหล่นทับได้แต่งงานกับทายาทมหาเศรษฐีที่ติดอันดับต้น ๆของประเทศ แต่ใครจะรู้ว่าแท้จริงแล้วภายใต้รอยยิ้มที่พวกเขาเห็นมันซ่อนความขมขื่นเอาไว้ในส่วนลึกของหัวใจ

ตัวอย่าง
" ฮึก!! อยากกลับบ้านน ง่วงนอน " ปากบางเคลือบด้วยลิปสติกราคาแพงเอื้อนเอ่ย ก่อนจะรีบพยุงตัวขึ้นจะอ้อมแขนของใครบางคนที่กำลังรั้งเอวคอดของเธอเอาไว้

" คุณอยู่นิ่ง ๆได้ไหม เมาขนาดนี้จะกลับคนเดียวได้ยังไง " คิรากรกระซิบบอกกับคนในอ้อมแขนเสียงดุ เมื่อเห็นว่าคนไม่ได้สติไม่ยอมอยู่นิ่ง ๆจนทำให้เขาต้องจบบทสนทนากับฝ่ายที่ปรึกษาอาวุโสอย่างเสียไม่ได้

" ปล่อยค่ะ ณากลับด้ายยย " ตีรณาเอ่ยเถียงลากเสียงยาว ดวงตาเฉี่ยวฉ่ำปรือจดจ้องไปบนใบหน้าของผู้เป็นสามีอย่างสำรวจ ใบหน้าหล่อเหลาราวกับรูปปั้น คิ้วหนาดก ดวงตาคมเข้มนัยน์ตาดำขลับ จมูกโด่งคมสันรับกับปากหยักที่มีไรเคราขึ้นบาง ๆได้อย่างลงตัว

" เลิกโวยวาย ผมอายคน วีระคุณช่วยไปบอกลูกน้องของคุณณาด้วยว่าผมจะพาเธอกลับเอง " เห็นท่าไม่ดีคิรากรจึงรีบรั้งร่างบางเข้ามาหาตัวอีกครั้ง ก่อนจะพยุงเธอเดินออกไปจากงานห้องจัดเลี้ยงด้วยความทุลักทุเล

" อื้อ คุณคีปล่อยณานะคะ ณาหายใจไม่ออก " ตีรณาพยายามดิ้นให้หลุดจะวงแขนแกร่งที่กอดรัดเธอแน่นเกินไป แต่ยิ่งดิ้นร่างกายของเธอยิ่งเสียดสีกับเขาโดยไม่รู้ตัว จนทำให้ผู้เป็นบุรุษเพศแทบจะหักห้ามใจเอาไว้ไม่อยู่

" เลิกดิ้น ก่อนที่ผมจะทนไม่ไหว รู้ไหมว่าร่างกายของคุณมันกำลังเบียดเสียดกับร่างของผมอยู่ " คิรากรเอ่ยเสียงดุ เป็นครั้งเเรกที่เขาได้สัมผัสร่างกายของภรรยา ซึ่งมันส่งผลให้เขาตื่นตัวได้เกินคาด ด้วยทรวดทรงนาฬิกาทราย หน้าอกคัพอี เอวเล็กคอด แต่สะโพกผายกลมกลึงชัดเจนเมื่อมือเขาเผลอไปสัมผัสโดยไม่ได้ตั้งใจ

" ..... " คำขู่ของร่างสูงได้ผลเกินคาด ใบหน้าสวยหวานเริ่มขึ้นสีระเรื่อ ถึงแม้สติจะไม่เต็มร้อยเเต่เธอก็พอที่จะเข้าใจในความหมายที่อีกฝ่ายสื่อออกมา