หมอกพลางรัก

“พะ…พลูหิว” ใบพลูพูดออกมาด้วยความหิวเพราะเธอยังไม่ได้ทานอะไรตั้งแต่เมื่อวาน
“หิวมากเลยเหรอ?” ลมหมอกถามใบพลูกลับไปทั้ง ๆ ที่เขารู้อยู่แล้วว่าเธอหิว
“หิวมากค่ะ” ใบพลูพูดออกมาพร้อมกับสายตาที่มองไปยังจานข้าวของลมหมอก
“หึ…ถ้าหิวมากก็ลองไปหาในถังขยะดูสิ” ลมหมอกเอ่ยออกมาก่อนที่จะชี้ไปที่ถังขยะบริเวณห้องครัว
“คะ….คุณ” ใบพลูพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอึ้ง ๆ เมื่อได้ยินคำตอบของลมหมอกที่ให้เธอไปหาของกินในถังขยะ
“ทำไม หิวไม่ใช่เหรอ” ลมหมอกยังคงพูดออกมาด้วยความรู้สึกเฉย ๆ
ใบพลูที่ทนความหิวไม่ไหวก็ทำได้เพียงแค่เดินไปที่ถังขยะตามที่ลมหมอกบอก พร้อมกับก้มมองในถังขยะที่มีเพียงแค่หอขนมปังที่ระบุว่ามันหมดอายุแล้ว
เมื่อเห็นแบบนั้นใบพลูก็ถอนหายใจออกมาก่อนจะทำใจกินมันเข้าไปทั้งน้ำตา โดยที่มีสายตาของลมหมอกมองการกระทำของใบพลูตลอดเวลา
“จะร้องทำไม! กิน ๆ เข้าไปเหอะ ของแบบนี้มันเหมาะกับคนเลว ๆ อย่างเธอ” ลมหมอกพูดออกมาพร้อมกับนั่งกอดอกมองใบพลูกินขนมปังหมดอายุทั้งน้ำตา