ความผิดครั้งแรก

แท้จริงการที่วไลหัวเสียนั้นก็สมควรอยู่บ้าง หล่อนกลับมาบ้านพร้อมด้วยหัวใจอันเต็มเปี่ยมด้วยความสุข อิ่มเอิบอยู่ด้วยชัยชนะถึง ๒ ประการ ชนะหัวใจของชายหนุ่มผู้มีหน้ามีตาในสมาคม ชนะคำท้าทายของผู้หญิงคนหนึ่ง
หัวใจของหล่อนเบ่งบานด้วยความลำพอง เมื่อนึกถึงชัยชนะที่หล่อนเคยได้มาตลอดเวลา ๒๐ ปีกว่า แต่ชัยชนะครั้งนี้เป็นครั้งใหญ่ที่สุด งามที่สุด ในจำนวนชัยชนะทั้งหลายที่หล่อนเคยกำไว้ในมือ

ว่าถึงอมรา นับแต่นาทีที่สายตาได้ประสบภาพของหลวงปราโมทย์ ขณะที่ยืนจุมพิตมือวไล หล่อนรู้สึกร้อนใจจนหมดสนุก ครุ่นคิดแต่จะหาหนทางขัดขวาง มิให้วไลประพฤติการณ์ที่หล่อนคิดว่าผิดได้
ความตั้งใจของหล่อนเมื่อเข้ามาในห้องพี่สาวนั้น ว่าจะชี้แจงถึงผลของการที่จะแต่งงานกับชายที่มิใช่โสดว่าจะเป็นผลร้ายอย่างไรบ้าง แต่อมราเป็นคนมีนิสัยฉุนเฉียว พอเห็นหน้าพี่สาวหล่อนน้อยใจว่าคนโตๆ แล้ว เหตุใดจึงเห็นกงจักรเป็นดอกบัวไปได้
ความแค้นนั้นเองทำให้เสียงหล่อนกระด้าง และโวหารที่พูดก็ออกจะก้าวร้าวขึ้นด้วย