เด็กรับใช้นายฝรั่ง

ทิม อยู่ไหน กางเกงในสีดำของฉันนายเก็บมันไว้ที่ไหนกัน หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ”
“รอเดี๋ยวครับเจ้านาย ทิมมาแล้ว ชะอุ้ยยย! ผูกผ้าขนหนูปิดเอาไว้หน่อยเถอะเห็นแล้วอุจาดในตา นายรู้ไหมตาของข้อยจะเป็นกุ้งยิงอยู่แล้วเด้อ”
“มองทุกวันยังไม่ชินอีก ขอบใจ หึหึ”
เกลียดนักพวกชอบโชว์ รู้หรอกนะว่าใหญ่ เชอะ! ของเราไม่ใหญ่เท่าเขาเลยได้แต่บ่นกระปอดกระแปดอย่างนี้แหละ
ไมเคิล ลูกครึ่งฝรั่งเศสกับใต้หวัน มาดูงานที่ประเทศไทยหลายครั้งจนพูดไทยได้คล่อง เป็นธุรกิจเกี่ยวกับเสื้อผ้าแบรนด์เนม
1 ปี ก่อนปิดประกาศหาคนดูแลบ้านไม่คิดว่าเด็กมหาวิทยาลัยจะมาสมัครซ้ำยังเป็นผู้ชาย ก่อนหน้านี้มีผู้หญิงมาทดลองทำงาน แต่ก็อยู่ไม่นานเพราะความเนียบ เจ้าระเบียบของไมเคิล มีแต่ทิมที่ทนอยู่มาได้จนเหมือนเพื่อนกันเข้าไปทุกวันแล้วตอนนี้
ทิม หนุ่มน้อยไม่น้อยเท่าไหร่สูง 180 ซม. หนัก 65 กก. แต่ก็ยังน้อยกว่าเจ้านายสูงถึง 220 ซม. หนัก 80 กก. หุ่นดีชะมัด เดิมทีก็แค่มาเรียนในกรุงเทพแต่ที่บ้านส่งเงินมาไม่พอค่าใช้จ่ายเพราะต้องเลี้ยงน้องอีกสองคนจึงออกหางานทำ นิสัยของทิมเป็นคนรักสะอาดมากจนที่บ้านเรียกว่า
“บักระเบียบจัด”
เจอประกาศรับสมัครคนดูแลบ้านจึงมาลองสมัครดูไม่น่าเชื่อคุณเขาจะรับ ดีใจหลายเด้อ ทิมเป็นคนอีสานจังหวัดร้อยเอ็ดอายุ 21 ปี ลูกชาวนาสู้ชีวิตครับผม
“นายอย่าพาหญิงมากกบ่อยนักสิ ทิมเหนื่อยที่จะเก็บผ้าปูที่นอนไปซักแล้วนะ เลอะได้เลอะดี”
“นายก็มาทำแทนพวกหล่อนสิจะได้ไม่ต้องบ่น”
“บ่ครับ ทิมรับบ่ได้”