เด็กอ้วนของเฮียปาร์ค

รักครั้งแรกในรั้วมหาวิทยาลัยก็ผิดหวังแล้ว แถมคู่แข่งยังเป็นดาวคณะบริหารอีก แล้วเราที่หนักร้อยโลอาหารหลักคือหมูกระทะชาบู หายใจเข้าออกเป็นของกิน จะเอาอะไรไปสู้ได้อ่า แต่เมื่อเพื่อน ๆ บอกให้ลองลดน้ำหนักดูก็ดันหูเบาเชื่อเพื่อน หึ! แล้วเราจะผอมให้ดู จะเอาให้หุ่นเฟิร์มจนต้องมองกันจนตาค้างเล้ยย


“พี่บาสว่างไหมครับ”

“ว่างครับ มีอะไรรึเปล่าหืม?” บาสมองน้องปีหนึ่งพร้อมกับยิ้มให้ อีกฝ่ายเป็นเด็กที่เข้ามาใหม่อยู่คณะเดียวกัน เป็นเด็กผู้ชายรูปร่างอวบอ้วนแต่ก็น่ารักโดยเฉพาะแก้มกลมๆ ที่กำลังขึ้นสีแดงระเรื่ออยู่ตอนนี้เหมือนจะชื่อเต้าหู้รึเปล่านะ..

“คะ.. คือว่า”

คนตัวกลมพูดตะกุกตะกัก ใบหน้าอวบอ้วนช้อนสายตาขึ้นมองสบตารุ่นพี่ ก่อนจะหลบสายมองไปทางอื่นแทน มือที่เต็มไปด้วยชั้นไขมันบีบหากันแน่น ก่อนจะหลับตาปี๋แล้วตะโกนออกมา

“เราชอบพี่ครับ!” เต้าหู้หรี่ตาข้างซ้ายขึ้นมองรุ่นพี่ตรงหน้า อีกฝ่ายเบิกตากว้างอย่างตกใจพลางหันหลังไป ไม่นานก็หันกลับมาพร้อมกับท่าทางที่ดูเป็นปกติ คนตัวกลมเลยลืมตาทั้งสองข้างขึ้น

“อ่า จะว่ายังไงดี.. พี่ขอบคุณที่น้องมาชอบคนอย่างพี่นะครับ” อีกฝ่ายยิ้มพร้อมกับยกมือขึ้นเกาหัวตัวเองเบาๆ อย่างคนที่ทำตัวไม่ถูก

เราบีบมือทั้งสองข้างที่ชื้นไปด้วยเหงื่อแน่น แต่ไม่ละสายตาจากอีกฝ่าย

“แต่พี่มีคนที่ชอบแล้วครับ”

“ใครหรอ”

“ครับ?”

“คนที่พี่ชอบใครหรอครับ” เราถามขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่ฝืนยิ้มอย่างสุดกำลัง กระบอกตาร้อนผ่าวเหมือนน้ำตาจะไกลออกมา

“น้ำตาลดาวคณะบริหารครับ”

“อ๋อ อะ..โอเคครับ”

คนตัวกลมพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา ยกมือขึ้นทำท่าโอเคก่อนจะขอตัวออกมา สองขาที่เต็มไปด้วยชั้นไขมันกำลังก้าวพาตัวเองออกมาจากจุดนั้น เมื่อเห็นว่าเดินมาได้ไกลจากอีกฝ่ายแล้ว น้ำตาสีใสจึงไหลออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่

อึกก!.. รักแรกในรั้วมหาลัยก็ไม่สมหวังแล้ว

คู่แข่งของเราเป็นถึงดาวคณะ ทั้งสวยทั้งหุ่นดี แต่เรามันก็แค่เด็กอ้วนที่มีดีแค่กินเก่ง จะเอาอะไรไปเทียบได้ คนอย่างไอ้เต้าหู้จะเอาอะไรไปแข่งได้ โฮกกกก! ยิ่งขึ้นก็ยิ่งอยากร้องไห้แต่พอร้องไห้แล้วมันก็หิว!

“เต้าหู้มาร้องไห้ทำไมตรงนี้ห้ะ!” ฟองนมเพื่อนผู้หญิงเพียงคนเดียวของเราถามขึ้น

อีกฝ่ายใช้แขนเล็กๆ นั้นโอบกอดร่างอ้วนกลมของเต้าหู้ไว้แน่น พร้อมกับร้องไห้จนน้ำตาอาบหน้า เครื่องสำอางราคาถูกที่เจ้าตัวชอบไปซื้อจากตลาดนัด พากันไหลเยิ้มผสมกับน้ำตา

“ฮึกก ไม่เป็นไรนะหนูน้อยของพี่ ปื๊ดดด!” ฟองนมร้องไห้พร้อมกับสั่งน้ำมูกลงบนบ่าเพื่อนตัวกลม ใบหน้าสวยถูเช็ดคราบเครื่องสำอางราคาถูก กับชุดนักศึกษาของอีกฝ่ายจนเลอะไปหมด

“ฮื่ออ ฟองนมอย่าสั่งน้ำมูกใส่เสื้อเรา อย่าถูหน้าแบบนั้นน” เราดันหน้าฟองนมออก แต่อนิจจาเพื่อนสนิทกลับแรงเยอะเหลือเกิน ดันเท่าไหร่ก็ไม่หลุดสักที หรือชาติก่อนอีกฝ่ายเกิดเป็นปลิงใต้ทะเลน้ำลึกกันนะทำไมเกาะหนึบขนาดนี้

สภาพชุดนักศึกษาที่เคยขาวสะอาดตอนนี้เลอะเป็นจุดๆ เต้าหู้เม้มปากแน่น อยากร้องไห้ออกมาอีกระลอก เพราะไม่รู้ว่าเสื้อจะซักออกไหม

“พวกมึงเล่นอะไรกันเนี่ย” ตะวันมองเพื่อนตัวอ้วนที่น้ำตาอาบหน้าจนตาแดงไปหมด อีกฝ่ายพยายามทั้งดันทั้งผลักเพื่อนผู้หญิงคนเดียวในกลุ่ม ที่ร้องไห้กอดรัดคนตัวกลมแน่น จากที่ยืนกอดกันอยู่ก็พากันกลิ้งไปบนพื้นหญ้าหน้าคณะฯ ทำเอานักศึกษาแถวนั้นหัวเราะกับภาพตรงหน้า

“ตะวันช่วยเราด้วยย เรารังเกียจน้ำมูกของฟองนม”

“หน่อยแน่ะ ตัวก็แค่นี้มารังกงรังเกียจ พี่เลี้ยงหนูมาตั้งแต่เด็กยังไม่เคยรังเกียจ แถมยังเคยกินข้าวจานเดียวกันมาแล้วด้วย!” ฟองนมถูใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาน้ำมูก และคราบเครื่องสำอางลงบนพุงกลมๆ ของเพื่อน อีกฝ่ายดิ้นหนีจนเธอต้องจิ้มเอวเพื่อลงโทษ

“ฮ่าฮ่าฮ่า พะ..พอแล้ว แฮ่กๆ เราเหนื่อยย” เราหอบหายใจเข้าปอดด้วยความเหน็ดเหนื่อย

ตะวันสาวเท้าเข้ามาใกล้ มองพวกเพื่อนทั้งสองคนอย่างเอือมระอา แต่ก็ยินยอมยื่นมือออกไปช่วยดึงขึ้นอย่างทุลักทุเล

แม้จะเจ็บกับรักครั้งนี้ แต่ก็ยังมีเพื่อนที่อยู่ข้างๆ ละนะ ตอบแทนด้วยการพาทั้งสองคนกินหมูกระทะดีกว่า คิกคิก