เกือบจะ(ไม่)รักเธอ

“พ่อครับ แม่ทำของที่พ่อชอบด้วยครับ” เจ้าหมูอ้วนเอ่ยบอกอย่างภาคภูมิใจในตัวมารดา


โอคินอุ้มบุตรชายมายังโต๊ะที่พราวมุกนั่งอยู่ เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเช็ค


“นิโคล ลูกออกไปบอกอาซีลีนให้ไปชงน้ำหวานให้สิลูก” เขาเอ่ยบอกบุตรชาย ที่รีบวิ่งออกไปทันที


“รอแม่ด้วย” พราวมุกขยับตัวจะตามเจ้าหมูอ้วนไป


“คุณอยู่ก่อน ผมมีเรื่องจะคุยด้วย” พราวมุกชะงัก เธอทรุดตัวลงนั่งทำคอแข็ง


“ผมคิดว่าเราควรจะทำหน้าที่พ่อแม่แบบนี้ต่อไปดีแล้ว ตอนนี้ลูกมีความอบอุ่นและมีความสุขมาก ผม---” โอคินกำลังจะพูดต่อ แต่เธอก็สวนขึ้น


“คุณไม่ต้องพูดอะไรหรอกค่ะ ฉันจะทำหน้าที่แม่ของลูกให้ดีที่สุด ส่วนหน้าที่อื่นๆ ที่นอกเหนือและไม่เกี่ยวข้องกับลูก ฉันไม่ทำหรอกค่ะคุณสบายใจได้” พูดจบเธอก็สะบัดหน้าเดินออกไปทันที โดยไม่สนใจคนที่นั่งตกตะลึงในคำพูดของเธอ โอคินยืนนิ่ง เขามีความรู้สึกเหมือนถูกน้ำกรดสาดหน้า มันไม่ได้ปวดแสบปวดร้อนที่ใบหน้า แต่มันปวดแสบปวดร้อนที่หัวใจนั่นเอง


“โธ่เว้ย!” เขาสบถออกมา ก่อนจะใช้เท้าเตะเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ตัวอย่างแรง แล้วก็ต้องอุทานออกมาด้วยความเจ็บปวด


“โอ๊ย---” ชายหนุ่มทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ ก่อนจะจัดการนวดข้อเท้าของตนเอง




นิยายเรื่องนี้แต่งตามจินตนาการของผู้เขียน ไม่มีเจตนาที่จะพาดพิงใคร

แต่งเพื่อให้ผู้อ่านได้รับความสนุกสนาน คลายเครียดเท่านั้น

ห้ามลอกเลียน ดัดแปลงหรือนำไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาตเด็ดขาด

ขอบคุณที่ติดตามนะคะ