พันธะเพลิงแค้น (mpreg)

คำเปรย
ไฟแค้นที่จบไปแล้ว ได้มาซึ่งพันธะตัวน้อยที่ถูกมารดาทอดทิ้งตั้งแต่แรกเกิด ทว่าห้าปีต่อมาเขากลับพบเด็กสาว หน้าเหมือนลูกสาวอย่างกับแกะ สกุลที่ปักอยู่บนอก เป็นสกุลที่เขาไม่มีวันลืม!

...

พลั่ก
แรงชนน้อย ๆ ที่เกิดขึ้นกับส่วนล่างของร่างกาย บอกว่าคู่กรณีนั้นตัวกะเปี๊ยกมากแค่ไหน คงไม่พ้นเด็กน่ารำคาญที่มาดูงานในวันนี้สินะ ก่อนสัมผัสเปียกแฉะจะซึมเข้าประสาทรับรู้ วีร์กัดฟันดังกรอด
“อ๊ะ เปียกหมดเลยทำยังไงดี แม่ขาต้องดุแน่ ๆ เลย”
และก็เป็นอย่างที่วีร์คาดการณ์ไว้ เด็กจริง ๆ ด้วย เขาเก็บสีหน้าดุดันคล้ายยักษ์ไว้ไม่มิด ตวัดสายตามองคู่กรณีตัวน้อยที่นั่งจ้ำเบ้าอยู่กับพื้น แต่ทว่าแววตาดุดันเมื่อครู่พลันสั่นวูบ เปลี่ยนเป็นนิ่งค้าง ราวกับไม่อยากเชื่อสิ่งที่เห็นอยู่ตอนนี้

ทำไมเด็กคนนี้…

“ฟ้าใสขอโทษที่สุดในโลกเลยค่ะ” เด็กน้อยประนมมือไหว้ก่อนจะตะเกียกตะกายยืนขึ้น จากนั้นไหว้ปลก ๆ อยู่อย่างนั้น หวังว่าคุณลุงตัวสูงจะให้อภัยที่เผลอทำให้กางเกงเปียก
ครั้นไร้การตอบสนอง ฟ้าใสก็กลัวจับใจ ยืนทำตาล่อกแล่กไปมา
…เหมือนลูกสาวของเขาอย่างกับแกะ
ทางด้านฝั่งของผู้ใหญ่ รู้สึกขาดอากาศหายใจ เนื่องจากได้เผลอกลั้นไว้ ใบหน้ารวมถึงชื่อที่ติดค้างอยู่ในใจตั้งแต่เมื่อวาน วันนี้คำตอบได้ถาโถมเข้ามาแล้ว เด็กผู้หญิงหน้าร้านเค้กไม่ได้จำคนผิด

จู่ ๆ ภายในลำคอก็ฝืด กลืนน้ำลายทีทั้งลำบากแล้วก็เจ็บแสบไปหมด นัยน์ตาที่คงแววนิ่งอั้น เลื่อนมองป้ายชื่อที่ปักอยู่ข้างอก สองขาที่เคยยืนอย่างสง่างาม ผงะถอยหลังอัตโนมัติ หัวใจที่เต้นถี่ราวกับจะระเบิดก่อนหน้านี้ นิ่งสงบ จนเจ้าตัวไม่รู้ว่าตอนนี้ หัวใจยังเต้นอยู่หรือเปล่า หูอื้อไปชั่วขณะเพราะนามสกุลนั่น…
ฟ้าใส สมุทรไพศาล
..

“มันเป็นไปได้ยังไง”
“วีร์ทำแบบนี้กับวาได้ยังไง”
คนถูกถามหัวเราะลั่น “สะใจดี”
“ฮึกทำไมต้องหลอกวาด้วย คนใจร้าย” ไม่พูดเปล่ารวบรวมกำปั้นน้อย ๆ ทุบอกคนตรงหน้า
แต่คนตัวสูงไม่ปล่อยให้เป็นอย่างนั้นนาน รวบรวมข้อมือเล็กเอาไว้ ออกแรงบีบจนนาวาต้องเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวด
“ใจร้ายเหรอ”
“ปล่อยนะวาเจ็บ”
“มันไม่เท่าคนจิตใจอำมหิตอย่างเธอ”
...

“จะขึ้นรถไปกับฉันดี ๆ หรืออยากอดตาย”
เกิดความชั่งใจครู่เดียว แต่พอได้เห็นแววตาไร้รักตรงหน้า นาวาก็ตัดสินใจได้ว่า เขาควรไปตายเอาดาบหน้าดีกว่า
“ต่อให้ฉันต้องคุ้ยขยะ ยังไงก็ไม่มีวันกลับไปกับคุณ” เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นแววตาวูบไหวของวีร์ แต่มันก็เหมือนสายลมที่พัดผ่านมาครู่เดียว แล้วก็พัดผ่านไป
“ฉันไม่ได้ไยดีเด็กที่มีเลือดของเธออยู่ครึ่งหนึ่งหรอก”
“งั้นก็อย่ามาเจอกันอีกเลย รับรองเลยว่าต่อให้จะอีกกี่สิบปีข้างหน้า ลูกของฉันไม่มีพ่อชื่อวีร์ อัครวรกุลแน่นอน”
คราวนี้ไฟในอกของคนแค้นลุกโชน ไม่คิดว่าเด็กอย่างนาวาจะกล้าต่อปากต่อคำได้ขนาดนี้ “แบบนั้นมันจะไปสนุกอะไรล่ะ ในเมื่อเธอกับพี่ของเธอทำให้รินต้องตายทั้งเป็น และยังพรากลูกไปจากเขา…”
“…” นาวาอยากหายวับไปจากตรงนี้ ไม่อยากฟังสิ่งเลวร้ายที่สุดที่วีร์กำลังจะขยับปากพูดออกมา
“ฉันจะเป็นคนพรากลูกไปจากเธอเหมือนกัน”

ปล. ios ซื้อผ่านเว็บซาฟารีจะได้ในราคาโปรโมชั่น

นิยายมี 22 ตอนหลัก 2 ตอนพิเศษค่ะ
อ่านแล้วถูกใจฝากกดเรตติ้งให้ด้วยน้าา