เส้นทางที่เลือกเดิน

"ฉันจะเลิกเลี้ยงเธอ ให้เวลาสองวันเก็บของกลับบ้าน"เขาพูดด้วยน้ำเสียงไม่ใยดี แสดงสีหน้าเรียบเฉยเหมือนไม่รู้สึกอะไร เขาก็ไม่ได้คิดอะไรกับเด็กที่ทำงานแบบนี้อยู่แล้ว เก็บของกลับบ้านนั้นคือเป็นการไล่
"......"ใบหน้าสวยที่ยิ้มแย้มอย่างมีความสุข ก็กลายเป็นสีหน้าเศร้าหมองทันที เมื่อได้ยินคำที่ป๋าทศกล่าว และพูดอะไรไม่ออกด้วย คำพูดที่เตรียมมามันหายไปโดยชิ้นเชิง 
"ฉันจะเอาเด็กคนใหม่มาอยู่ที่นี้ภายในสามวัน เผื่อเวลาให้เธอเก็บของด้วย"เห็นว่าอีกฝ่ายเงียบไม่พูดอะไร เขาก็ยิ่งตอกย้ำสถานะให้เฟื่องฟ้ารับรู้ ว่าอยู่ในสถานะไหน 
"แต่ผมกำลังท้อง..ลูกของป๋า"บอกให้รู้เอาไว้ ยังดีกว่าพ่อของลูกไม่รู้อะไรเลย เฟื่องฟ้ายื่นที่ตรวจให้ป๋าทศดูสองอัน เป็นหลักฐานว่าไม่ได้โกหก ทว่าเขาแค่ดูไม่ได้จับเอา 
"ลูกใคร?"คำสั้น ๆ ที่เขาพูดออกมา ไม่เชื่อหรอกว่าเฟื่องฟ้าจะมีลูกกับตัวเอง เด็กที่ทำงานแบบนี้เชื่ออะไรไม่ค่อยได้ 
"ก็ลูกของผมกับป๋าไง ป๋าบอกอยากมีครอบครัวมีลูก"
"มันก็จริง แต่ฉันไม่ได้บอกว่าอยากมีลูกกับเธอ เพราะฉันไม่เอาเด็กที่ทำงานแบบนี้มาทำเมีย"