โซนคนรักเพื่อน : friend zone

'ธีร์' คือรักแรกพบของฉัน
เราเจอกันในวันสอบสัมภาษณ์เข้าคณะสถาปัตย์

ฉันและธีร์มีความสัมพันธ์ที่ 'คล้ายว่า' จะเป็น 'มากกว่าเพื่อน'
แต่เขาก็ไม่เคยพูดชัดๆ ว่าเราเป็นอะไรกัน

ทว่าจากสายตา ท่าที และการกระทำต่างๆ ของเขา
ก็ทำให้ฉันแอบเพ้อฝันว่าสักวันเราจะเป็นได้มากกว่าเพื่อน

จนกระทั่งวันหนึ่ง ธีร์บอกกับฉันว่า...
‘ดีใจที่ได้เป็นเพื่อนกันนะ’

วินาทีที่เขาเอ่ยประโยคนั้นออกมา
ฉันก็ได้ก้าวเข้าสู่ 'โซนคนรักเพื่อน' อย่างสมบูรณ์


Part 1 ยินดีที่ได้รู้จัก

“พ่อเราเปิดร้านอาหารอีสาน แม่เป็นอาจารย์”

“เอ๊ย ชอบๆ” ธีร์น่าจะหมายถึงชอบอาหารอีสานแหละ

“ถ้าไปขอนแก่นก็แวะไปกินได้นะ อยู่ริมบึงแก่นนคร มีดนตรีสดด้วย” ฉันถือโอกาสโฆษณาร้านให้พ่อ

“เธอพาเราไปดิ”

“ไกลอยู่เด้อ ” ระยะทางจากกรุงเทพฯ ไปขอนแก่นตั้งห้าร้อยกว่ากิโลฯ แน่ะ

“ถ้าใจอยากไป ขอนแก่นก็แค่ปากซอยป้ะ”


Part 2 โซนคนรักเพื่อน

“เธอกินสองชิ้นดิ เราจะเอาชิ้นสุดท้าย แฟนสวย” ธีร์ขยิบตาใส่ฉันพลางยิ้มทะเล้น

“เชื่ออะไรแบบนี้ด้วยเหรอ”

“เชื่อดิ”

“งั้นนายกินก่อนเลย เราจะเอาชิ้นสุดท้าย แฟนหล่อ” ฉันยิ้มแฉ่ง

“แฟนเธอหล่ออยู่แล้ว” ประกายพร่างพราวในดวงตาคู่คมทำให้หัวใจฉันเต้นผิดจังหวะในทันใด

นี่ธีร์กำลังบอกใบ้อะไรหรือเปล่านะ


Part 3 สุดท้ายเราสองคนก็...

"นี่มึงเมาเหรอ นั่งรอกูอยู่ตรงนั้น ห้ามไปกับใครนอกจากกู เข้าใจไหม" ไอ้ธีร์กำชับเสียงเข้ม

“ไม่ต้องมา เกรงใจบุ้ง เดี๋ยวกูเรียกแกร็บเอา”

"เกี่ยวไรกับบุ้ง"

“ก็มึงออกมาหากูดึกๆ ดื่นๆ”

"กูกับมึงเป็นเพื่อนกันป้ะ"

คำว่า ‘เพื่อน’ ทำให้ฉันเจ็บแปลบในอกข้างซ้ายจนต้องเม้มริมฝีปากแน่น

“เออ เป็นเพื่อน แต่ผู้หญิงชอบคิดมากไงมึง กูไม่อยากเป็นต้นเหตุให้มึงกับบุ้งต้องทะเลาะกัน!”