ภีมกรณ์อย่าดุ

ผู้ชายคนแรกที่พ่อเธออนุญาตให้เข้าใกล้ ดันเป็นผู้ชายร้ายกาจแบบภีมกรณ์

“ปฏิเสธมาสิว่าเมื่อกี้ไม่ได้แอบฟัง” คนตัวสูงสืบเท้าเข้าหาคนตัวเล็กที่ถอยหลังเข้ากำแพง ก่อนจะรู้ตัวว่าสิ่งที่ตัดสินใจผิดมหันต์
พรึ่บ
กำแพงแขนมนุษย์วางปั้กเมื่อเธอกำลังจะตัดสินใจหนี
“ว่าไง”
“แบบนี้มันคุกคามนะคะ ถอยออกไปเดี๋ยวนี้นะ” เสียงหวานตวาด แม้จะเสียงสั่นแค่ไหนแต่เธอต้องทำดุสู้เขา
“แอบฟังชาวบ้านเขาคุยกันก็ละเมิดสิทธิเหมือนกันแหละ ยัยหนูพุก!”
ปลายนิ้วสวยอีกข้างวางจรดปลายจมูกรั้นของนีรชาที่เผลอมองตามมือขาวที่ปลายจมูก ทำเอาคนมองเห็นท่าทางแบบนั้นยิ่งอยากแกล้งไปใหญ่ เขากดแรงลงบนปลายจมูกรั้นนั่นอีกนิดราวกับกำลังคาดคั้นให้เธอตอบออกมา
นีรชาหน้าซีดตัวสั่นพลางตอบออกไป
“ก็ใครใช้ให้พี่มาคุยตรงนี้ล่ะคะ”
“อ่อ...ยอมรับแล้วเหรอ” เขายิ้ม
“ปะ...เปล่าค่ะ” นีรชาส่ายหน้าปฏิเสธ
“โกหกหน้าด้าน ๆ เลยนะ ต้องทำไงให้เธอเปิดปากดี” คนขี้แกล้งมองปากเล็กที่เขาเคยได้สัมผัส แม้จะมีแอลกอฮอล์แต่รอยสัมผัสยังไม่จางหาย และเขาคงไม่ลืมว่าริมฝีปากเล็ก ๆ หวานแค่ไหน
“นีร์ต่อยพี่ภีมจริง ๆ นะ!”
“หึ! งั้นลองดูว่ามือเธอกับปากฉันอะไรมันจะเร็วกว่ากัน”

* ซื้อผ่านเว็บราคาถูกกว่า IOS นะคะ