ปลอมเป็นน้องหนึ่งวันดันได้กับคู่อริ

“ตำรวจมา!”

ใครคนหนึ่งเอ่ยขึ้น คนสองกลุ่มใหญ่แตกฮือ ราวกับนกน้อยตกใจเสียงพลุโบยบินขึ้นสู่แผ่นฟ้า กระจายกันไปคนละทิศคนละทาง ในมือถืออาวุธ เป็นไม้บ้าง เป็นมีดบ้าง ที่น่ากลัวก็คงจะเป็นปืน

แต่โชคดีที่ยังไม่ทันใช้ ตำรวจก็มาห้ามศึกของสองสถาบันเด็กช่างเสียก่อน เสื้อช้อปสีแดงเลือดหมูแนบลำตัวเจ้าของที่วิ่งเร็วปานนักกีฬา

ทว่าก็โดนเด็กช่างอีกสถาบันวิ่งแซงหน้าไปไกลลิบ ถ้าเป็นเด็กช่างคนอื่น น่านคงไม่สนใจแต่คนที่ผ่านไป เป็นไม้เบื่อไม้เมากับเขามาตั้งแต่เด็ก

เห็นทีคงปล่อยผ่านไม่ได้ เขาวิ่งสุดแรงเกิด ตัวถลาเลยซอยที่อีกคนเข้าไป ขณะย้อนกลับมาเกือบล้ม ตัวเซไปทางซ้าย มือยันพื้น แล้วไล่ตามต่อ ตาจ้องแผ่นหลังกำยำไม่กะพริบ

วันนี้เขาต้องเอาเลือดหัวอีกคนออกให้ได้ จู่ๆ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เขากดรับสายทันที

“สวัสดีครับแม่...หนูกำลังแข่งกีฬาสีอยู่ แม่มีอะไรเหรอครับ?” น่านพูดไปหอบไปวิ่งตามอีกคนไม่เลิก พลางนึกในใจ ถ้าจับได้จะอัดให้น่วม!

....

“ซี๊ด! เลิกพูดมากแล้วครางเรียกชื่อกูดีกว่า”

“ไอ้เลว!”

“กูชื่อไพร”

“ไอ้เหี้ยไพร!”