แค้นเสมอรัก

#ไรต์แนะนำนักอ่านกดซื้อผ่านหน้าเว็บแล้วสามารถเข้ามาอ่านใน Meb นะคะ
ราคาจะถูกกว่า Apple

หัวใจที่แตกสลายเต็มไปด้วยรักและความเกลียดชัง
สุดท้ายปลายทางนั้นจะเป็นเช่นไร...
จุดจบของคำลวงและการแก้แค้นคือเศษรักร้าวๆ พร้อมแก้วตาดวงใจของผู้เป็นแม่
****
“พอเถอะฟ้าอย่ายื้อต่อไปเลย เราจบเรื่องนี้ได้ไหม ฟ้าไม่ใช่ความสุขของพี่อีกแล้ว ฟ้าก็รู้ดีไม่ใช่เหรอ”
หญิงสาวถอนสายตาด้วยไม่อาจทนมองหน้าเขาต่อ ปลายจมูกแดงก่ำสูดหายใจเข้าปอด และพยายามถามหาเหตุผลจนลืมนึกไป ในเรื่องความรักมีแค่หัวใจเท่านั้นเป็นตัวนำทาง
“งั้นพี่บอกได้ไหม ฟ้าผิดตรงไหน”
“…”
“พี่รัณ…” เสียงคนฝันสลายเรียกชื่อชายที่รักอีกครั้ง
“ฟ้าไม่ผิดพี่แค่ไม่เหมือนเดิม กลับไปเถอะคืนนี้พี่ค้างกับหวาน แล้วพรุ่งนี้เราเจอกันที่เขตตอนเก้าโมง หวังว่าคนฉลาดอย่างฟ้าคงไม่โง่พอจะยื้อผู้ชายที่ไม่ได้มีแค่ตัวเองคนเดียว” ดวงตาสีรัตติกาลเหลือบมองหน้าภรรยาแค่เสี้ยววินาที ก่อนหันหลังหนี
แต่ฟ้ารดาไม่มีทางยอม เธอดึงแขนคนตรงหน้า ริมฝีปากพร่ำเซ้าซี้ต่อไม่เลิก
“เมื่อกี้พี่ว่าไงนะ ใจร้ายไปหรือเปล่า พูดเรื่องสำคัญแบบนี้หน้าตาเฉยเหมือนไม่รู้สึกอะไรได้ยังไง” มือนุ่มทุบแผงอกกำยำ
“ตอบฟ้าสิ!” ภารัณซึ่งนิ่งอยู่นานถอนหายใจหนัก แววตาคมตวัดมอง จากนั้นก็บีบไหล่บางระบายความหงุดหงิด
“ก็เพราะไม่รักแต่แรกไงพี่ถึงกล้าพูดแบบนี้ใช้สมองคิดสิ ผู้หญิงจืดสนิทแถมชอบอวดเก่งอย่างฟ้ามีอะไรน่าดึงดูดบ้างนอกจากรวย” นี่เป็นครั้งแรกที่เขาหยาบคายไม่ไว้หน้า ชายหนุ่มใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มพูดจาแรงๆ ตัดสายสัมพันธ์
“ดูสภาพตัวเองตอนนี้หน่อยเหอะ ฟ้าเหมาะสมกับพี่ตรงไหน ถ้าไม่มีเงิน ไม่มีพ่อ ไม่มีอำนาจ คนอย่างฟ้าแม่งก็ไม่มีค่าอะไรสักอย่าง!” ภารัณเหวี่ยงร่างบางกระแทกขอบเตียง
“พี่แต่งงานกับฟ้าแค่เพราะเหมาะสม สรุปที่ผ่านมาเห็นฟ้าเป็นแค่สะพานพอตัวเองประสบความสำเร็จก็ถีบหัวส่งถูกไหม”
“ใช่”
“ที่พี่ทำมันคือฝันร้ายของชีวิตผู้หญิงคนหนึ่ง พี่หลอกให้ฟ้ารักยอมแต่งงานด้วย แค่เพราะความต้องการของตัวเอง พี่ไม่คิดเลยใช่ไหมว่าฟ้าจะทุกข์ตลอดชีวิตก็เพราะโง่เชื่อพี่!”
“…”

“คนไร้หัวใจอย่างพี่ ไม่สมควรได้รับความรักอีกเลย”
****