ยักษ์ครุฑี เล่ม ๒ (จบ)

" ง่วงหรือยัง.. หื๊ม? "

พระสุวรรณเมฆานำพาน้องน้อยมาตรงพระแท่นบรรทม ร่างหนาหย่อนกายลงนั่งตรงปลายพระแท่นแล้วรั้งเอวคอดของน้องให้ลงมานั่งบนตักตน มือหนาโอบน้องเอาไว้หลวม ๆ

" ยังมิค่อยง่วงเท่าไหร่เจ้าค่ะ " ครุฑีตัวน้อยตอบพระสวามีเสียงใส.. ก็ไม่ง่วงจริง ๆ นี่

" อีกประเดี๋ยวก็ง่วง.. เพราะพี่จักทำให้น้องง่วงเอง ฟอดด " ปลายจมูกโด่งได้รูปปัดป่ายบนไหล่เนียนไปมาก่อนจะฝั่งลงไปสูดกลิ่นหอมหวนไปฟอดใหญ่อย่างมันเขี้ยว

" งื้อ.. ทุกคืนเลย มิเหนื่อย มิเมื่อย.. บ้างหรือเจ้าคะ? " ครุฑีน้อยย่นจมูกอย่างน่าเอ็นดู

คำเตือน : นิยายเรื่องนี้ไม่เหมาะสำหรับนักอ่านที่อายุต่ำกว่า 18 ปี

####