เมียอำพราง

“เอ๊ะ! ทำไมผมของฉันมันยาวเร็ว” คนป่วยยกมือลูบผมแล้วมุ่นคิ้วหนักเข้าไปอีก ตั้งแต่ฟื้นขึ้นมาก็มีแต่เรื่องประหลาดให้เธอได้ตื่นเต้นตลอด
“ก็คุณมินไว้ผมยาวมาตั้งนานแล้วนี่คะ”
“ไม่นี่...ฉันไว้ผมสั้นมาตลอด แต่...” เหมยทำท่าจะพูดอะไรหากหยุดไว้ เมื่อพบสายตามองมายังตนอย่างไม่เข้าใจของคนชื่อเอี่ยม หญิงสาวนิ่งและกำลังเรียบเรียงเหตุการณ์
“มีกระจกไหม...เอ่อ...คือว่าฉันอยากเห็นหน้าตัวเอง” เอี่ยมได้แต่มองใบหน้าของนายสาวด้วยความสงสาร ตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุกับคุณมิน คำพูดคำจาของนายสาวดูเปลี่ยนไป ไม่พูดก้าวร้าวจิกหัวเหมือนแต่ก่อน
เอี่ยมยิ้มแล้วเอ่ย “กลัวเสียโฉมหรือคะ ไม่หรอกค่ะ คุณมินบาดเจ็บแค่ตามลำตัว หน้ายังสวยเหมือนเดิม” คนสนิทรีบปลอบกลัวว่านายสาวที่ตัวเองรักจะคิดมาก เนื่องจากมินตราเป็นคนรักสวยรักงาม
“ฉันสวยมากเหรอ”
“ค่ะ คุณมินเป็นคนสวยมากค่ะ ไม่อย่างนั้นจะแย่งแฟนคนอื่นมาเป็นสามีได้ยังไงคะ” เอี่ยมเล่าไปหัวเราะคิกคัก โดยไม่ทันสังเกตสีหน้าของคนฟังที่ตาแทบถลนกับคำว่า 'สามี'
“ฉันนี่นะไปแย่งแฟนคนอื่น” เหมยอยากกลั้นใจตายเสียให้ได้
“ใช่ค่ะ คุณมินทั้งสวยทั้งเก่ง อุ้ย!...เกือบลืม รอสักครู่นะคะจะไปเอากระจกมาให้”
คนบนเตียงพยักหน้ารับเพราะต้องการรู้ว่ามันเกิดอะไรกับตน ที่จู่ๆ ผมที่เคยสั้นพอฟื้นขึ้นมาแล้วยาวได้อย่างไร ต้องมีอะไรเล่นตลกกับเธอเป็นแน่ หญิงสาวนอนนิ่งและคิดด้วยความหวาดหวั่น