บนเตียงแคบๆ กับพี่หมอ

ปูรณ์...เขาคือพี่หมอบนเตียงแคบๆ
เทียนกิ่ง...เธอคือน้องสาวน่าเอ็นดู เจ้าของเตียงแคบๆ
-----------------------------------------------------------------------------
“จ้องพี่มากๆ แบบนี้ไม่ดีรู้ไหม” อยู่ดีๆ เขาก็ตะแคงกลับไปเผชิญหน้ากับคนที่แข็งค้างอยู่ในท่านั้น
“ทำไมคะ”
“ก็...ผู้ชายน่ะเป็นเพศที่หลงตัวเอง มองมากๆ ก็จะคิดว่าผู้หญิงน่ะแอบชอบเรา”
“ฮ่าๆๆๆ” เธอหัวเราะ เพราะมั่นใจว่านี่คือมุกตลกที่พี่เขาตั้งใจแซว
“ไม่เชื่อเหรอ” เขาสนุกจังเพียงแค่ได้พูดคุยกับเธอ
“ไม่ใช่ไม่เชื่อ แต่แค่ไม่คิดว่าพี่จะไม่ชิน”
เขาหน้าตาดีจะตาย เธอมั่นใจว่าจะต้องมีคนมาจ้องบ่อย
“อื้อ...” แต่แล้วเทียนกิ่งก็ต้องตกใจ ไม่คิดว่าเขาจะขยับเข้ามารวบท้ายทอยแล้วก็ประกบริมฝีปากของเธอ
เป็นจูบเร่าร้อน หื่นกระหาย แต่ก็เป็นแบบที่ดี ไม่นานปากด้อยประสบการณ์ของเธอก็จูบตอบกลับไป มือเล็กๆ ลูบไล้ไปกับมือกว้างที่อยู่ตรงข้างแก้ม
จูบจริงๆ มันดีแบบนี้นี่เอง เธอปรือตามองคนที่ค่อยๆ ถอนปากออกห่าง
“พี่ขอโทษ”
พอเขาหยุด มือแกร่งก็พลอยตกลงไปด้วย
มันไม่ได้แปลกประหลาด แต่เธอกลับขัดอกขัดใจ
“เราไม่ควร...อื้อ...”
เป็นเธอที่ขยับเข้าไปจูบคนช่างเจรจา ปากเล็กๆ ขยี้ไปกับปากหยักอย่างหยั่งเชิง ถ้าเขาไม่ไปต่อ เธอก็จะหยุด แต่ยังไม่ทันจะถึงสิบวินาที ความเร่าร้อนที่เหมือนจะเป็นเท่าทวีของจูบแรกก็เริ่มต้นขึ้นอีกครา
ร่างของเธอถูกวงแขนกว้างโอบกระชับ และเขาก็ทำให้เธอระทดระทวยไปกับอกกว้าง
อารมณ์เร่าร้อนที่ไม่คุ้นเคยนี่ มันให้ความรู้สึกที่ดีจนน่าอัศจรรย์ใจ และเธอก็มั่นใจว่ามันเป็นเพราะเธอจูบกับคนที่ถูกต้อง คนที่หัวใจสั่นระริกยามแค่บังเอิญสบตากัน
“อ๊ะ...” เธอครวญเบาๆ ยามเขาถอนจูบ ปากหยักยังคงงับริมฝีปากของเธอเบาๆ ให้ได้อารมณ์ที่รู้สึกว่าขาดๆ เกินๆ
แต่ทุกอย่างล้วนกระตุ้นให้เธออยากไปต่อ ให้เธอจูบกับเขา หวังให้เขามอบสิ่งที่มากกว่าแค่จูบ
“เราไม่ควรไปต่อ”
“ทำไมคะ...”
“เพราะ...” เขาลูบไล้ไปตามแก้มนุ่มนิ่ม เธออยู่ตรงหน้า อยู่ในอุ้งมือเขา
“หรือเพราะว่าผู้ชายเป็นเพศที่กลัวการตกหลุมรัก”