หลง...พลอย

สิบปีก่อน...

พลอยแหวนตัดสินใจสารภาพรักกับ 'พี่ตุนท์' บอดีการ์ดหนุ่มวัยยี่สิบเก้าปีที่ทุ่มเททั้งชีวิตเพื่อคุ้มครองความปลอดภัยให้กับเธอ ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าจะต้องถูกเขาปฏิเสธ แต่เธอเลือกที่จะเดินหน้าต่อไป เพื่อบอกความในใจกับเขาสักครั้งก่อนที่บินไปเรียนต่อเมืองนอก พร้อมประกาศกร้าวว่าสักวันเธอจะกลับมาทวงเขาคืน!

สิบปีให้หลัง...

พลอยแหวนกลับมาเมืองไทยอีกครั้ง ไม่เพียงพกพาหัวใจรักกลับมาอย่างเต็มเปี่ยม แต่ยังพ่วงอันตรายใหญ่หลวงที่อาจจะคร่าชีวิตเธอไปได้ทุกเมื่อกลับมาด้วย ทว่าสาวน้อยที่โตมาอย่างบิดๆ เบี้ยวๆ ไมได้สนใจเรื่องพรรค์นั้นเลยสักนิด ใจของเธอคิดอย่างเดียว

"ของของพลอย พลอยไม่มีวันปล่อยให้หลุดมือหรอกค่ะ พี่ตุนท์!"

********

สิบปีก่อน...

ตลอดชีวิตของตุนท์ เขาไม่เคยกลัวอะไรทั้งนั้น จะปืนผาหน้าไม้ หรือแม้แต่รถโดนตัดสายเบรกจนพลิกคว่ำ ยิ่งผู้หญิงยิ่งไม่เคยหวั่น เรื่องผาดโผนพรรค์นั้น เขาเองก็ผ่านมาไม่น้อยเหมือนกัน

แต่เมื่อเด็กสาวอายุน้อยกว่าเขาถึงสิบสามปี มายืนต่อหน้าพร้อมสารภาพความในใจที่เขาไม่เคยล่วงรู้มาก่อนเลย ความรู้สึกในใจพลันโดนสั่นคลอน แต่เขาโตป่านนี้แล้ว จะกล้ารับรักของจากเด็กอายุสิบหกได้ยังไง สมภารวัดไหนจะกินไก่ก็ได้ทั้งนั้น ทว่าต้องไม่ใช่เขาคนนี้!

คำปฏิเสธถูกเอื้อนเอ่ยพร้อมกับได้รู้ว่าเธอกำลังจะจากไป ถึงจะใจหวิวๆ เขาได้แต่อวยพรให้เธอมีอนาคตที่ดียิ่งกว่า ส่วนตนเองก็เดินหน้าไปตามครรลองที่ควร

สิบปีให้หลัง...

ชีวิตที่เคยผาดโผนกลับกลายเป็นมืดมน การงานรุ่งโรจน์ แต่ชีวิตรักดำดิ่ง กลายเป็นคนมีมลทิน โดนอดีตเมียสวมเขาอย่างไม่น่าให้อภัย แต่อะไรก็ไม่เจ็บเท่าการได้รู้ว่าที่แท้แล้วตัวเองคิดถึงใครกันแน่

ทว่าความรู้สึกนั้นจริงหรือ...ฤๅเป็นแค่ความใคร่ที่ยังไม่ได้ครอบครองเท่านั้น!?

เกมแมวจับหนูที่ผู้เล่นต้องเดิมพันด้วยหัวใจเริ่มต้นขึ้นแล้ว

********
“พี่ตุนท์...” เป็นอีกครั้งที่ร่างระหงถูกจับให้ยืนนิ่ง ขณะท่อนแขนแกร่งสอดผ่านแขนเข้ามาโอบเอวเธอหลวมๆ

“พี่บอกให้อยู่เฉยๆ ไง ทำไมชอบดื้อจัง” ลมหายใจอุ่นๆ กลับมารดใบหูซ้าย ความอุ่นร้อนที่แนบหลัง เป็นตัวบ่งบอกว่าตอนนี้คนพูดอยู่ใกล้เธอแค่ไหน

“พลอยเปล่าดื้อนะ พลอยแค่...แค่อยากรู้” เสียงหวานกุกกักไปหมด “ว่าแต่ผลตรวจ...หมอบอกว่ายังไงบ้างเหรอคะ”

“ผลตรวจออกมาดีทุกอย่าง สุขภาพของพี่กับพลอยต่างดีด้วยกันทั้งคู่ สามารถเป็นพ่อแม่พันธุ์ที่ดีได้...”

ชายหนุ่มตอบกลับด้วยน้ำเสียงลึกลับเช่นเดิม แต่ทันทีที่เอ่ยจบ คนในอ้อมแขนก็เคลื่อนไหวรวดเร็ว ร่างเล็กกว่าหมุนตัวกลับมาจากนั้น...ก็ฟาดไหล่ขวาหนาดังป๊าบ!

“หยาบคาย! พ่อแม่พันธุ์อะไรกันคะ พวกเราไม่ใช่หมูหมาสักหน่อย!” เธอเอานิ้วจิ้มออกกล้ามอกแน่นๆ ของเขาอย่างโมโห “ต้องพูดว่าเหมาะที่สร้างครอบครัวด้วยกันได้ต่างหากละคะ รู้จักไหมคะ คำว่าสร้างครอบครัวน่ะ!”

********
นิยายเรื่องนี้เล่มเดียวจบ มีเนื้อมีหนัง แต่บทรักก็ไม่น้อย รักชอบกันอย่าลืมกดหัวใจให้ด้วยนะคะ อ้วนอินธ์ของฝากตัวด้วยจ้าาาา

ฉบับรายตอนอ่านได้ที่ >>> https://laphassawatinlita.readawrite.com

********