หลงรักร้ายนายตัวแสบ

"นาย ฮึก ฮึก นายไปนอนกับนังแก้วตามาใช่ไหม ฮือออ บอกมา บอกความจริงมาเดี๋ยวนี้"

"เห้ยพูดอะไรของเธอเนี่ย ฉันจะไปนอนกับผู้หญิงคนนั้นได้ยังไงหน้ายังไม่อยากจะมองเลย"

"ไม่มองหน้าแต่มองนมมองอย่างอื่นก็ได้นี่ ฮือออ ฮืออออ" ตอนนี้ฉันพาลไปหมดโดยไม่รู้ตัว

"ฉันไม่เคยมีอะไรกับใครตั้งแต่มีเธอนะ"

"ไม่เชื่อ!!!!! นายไปนอนกับมันมามันส่งรูปนายกับมันมาให้ฉันดูนายกับมันนอนกอดกันบนเตียงด้วย ฮือออ ฮือออ"

"ไหนหลักฐานขอดูหน่อยที่ว่าฉันไปนอนกับผู้หญิงคนนั้นมาเอามาดูเดี๋ยวนี้เลย" นักรบแบบมือขอหลักฐานจากฉัน ฉันก็เลยเปิดไลน์ของนังแก้วตาแล้วยื่นมือถือให้เขาดู เขารับมันไปดูแล้วก็หัวเราะเสียงดังราวกับมันคือเรื่องตลก

"55555555555555"

"นายหัวเราะทำไมห๊ะมันตลกตรงไหน"

"นี่มันไม่ใช่ฉันนะฉันไม่อ้วนลงพุงแบบนี้หรอก" เขาชี้ไปที่รูปในมือถือ อืมมฉันก็เพิ่งสังเกตว่าผู้ชายในรูปมีพุงด้วยแต่นักรบไม่น่าจะมีนะเพราะเขาผอมสูงรูปร่างดี

"แต่นังแก้วตามันบอกว่าเป็นนายนี่" แต่ฉันก็ยังเถียงเขาไม่เลิก

"เธอจะไปเชื่ออะไรกับผู้หญิงแบบนั้นเธอน่าจะรู้จักนิสัยผู้หญิงคนนั้นดีกว่าฉันอีกนะ ฉันยอมรับว่าเมื่อคืนที่ผับแก้วตาไปงานวันเกิดไอ้ซีจริงแต่ไปกับผู้หญิงที่ไอ้ซีกำลังตามจีบอยู่ ถามว่าฉันคุยกับแก้วตาไหมก็คุยแต่คุยแค่แป๊บเดียวก่อนที่ฉันจะสะบัดตีนใส่จนยัยนั่นล้มไปกองกับพื้น"

"จริงเหรอนายไม่ได้ไปนอนกับนังแก้วตามาจริงๆ ใช่ไหม" ฉันเริ่มใจชื้นขึ้นมาหน่อยเมื่อเขายืนยันว่าเขาไม่ได้ไปนอนกับนังแก้วตามา 

"ฉันก็กลัวติดโรคป่าววะยัยนั่นมั่วยิ่งกว่าอะไรเธอคิดว่าฉันดูไม่ออกเหรอ แต่ถึงยัยนั่นจะบริสุทธิ์ผุดผ่องฉันก็ไม่เอาให้เปลืองแรงขย่มหรอกเพราะฉันรู้ว่าเธอเกลียดยัยนั่นยิ่งกว่าอะไรแล้วยิ่งยัยนั่นเคยทำร้ายจิตใจเธอตั้งแต่เด็กจนโตฉันไม่มีทางมองยัยนั่นในแง่ดีได้หรอกเธอเกลียดฉันก็เกลียด"  ฉันมองหน้าเขาอย่างจับผิดเพราะฉันเองก็ไม่รู้ว่าใครพูดจริงกันแน่เพราะฉันไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ ถึงฉันจะเริ่มมั่นใจว่านักรบไม่น่าจะยุ่งกับนังแก้วตาแต่ใครมันจะรู้ของแบบนี้ 

"ถ้าเธอไม่เชื่อฉันจะพิสูจน์ให้เธอเห็นเองว่าผู้ชายในรูปไม่ใช่ฉันล้านเปอร์เซ็นต์"

"พิสูจน์เหรอ พิสูจน์ยังไงอ่ะ" ฉันถามเขาด้วยความสงสัย ฉันไม่รู้ว่าเขาจะพิสูจน์ยังไงแต่....แต่แล้วจู่ๆ เขาก็ลุกขึ้นยืนตรงข้างเตียงแล้วก็ถอดเสื้อตัวเองออกอย่างช้าๆเหมือนยั่วฉันทำให้ฉันเห็นแผงอกของเขาอย่างใกล้ชิดเต็มๆตาเป็นครั้งแรก ฉันเอื้อมมือเปิดโคมไฟหัวเตียงเพื่อดูให้มันชัดๆ อื้มมม หืมมมมทำไมเขาขาวได้ขนาดนี้ ขาวกระแทกตาไหนจะซิกแพคอีกโอ่ยเห็นแล้วใจสั่น แต่....แต่ที่ทำให้ฉันสะดุดตามากกว่าความขาวและซิกแพคก็คือมันมีตัวหนังสือคล้ายกับรอยสักตรงหน้าอกของเขาที่ฉันอ่านไม่ชัดว่าเขาสักว่าอะไรจนกระทั่งเขาขยับขึ้นมาบนเตียง

"เห็นไหมว่าฉันมีรอยสักแต่ผู้ชายในรูปไม่มี"

"อื้ออ" ฉันพยักหน้าตอบแต่สายตากำลังเพ่งมองไปที่รอยสักเพราะฉันพยายามอ่านว่าเขาสักคำว่าอะไร

"นายสักอะไรอ่ะฉันอ่านไม่ชัดเลย" อาจจะเป็นเพราะในห้องมันไม่ได้สว่างมากเพราะโคมไฟหัวเตียงที่ฉันเปิดมันออกไปทางสลัวๆก็เลยทำให้ฉันมองเห็นไม่ชัดจนกระทั่งเขาเอื้อมมือไปสลับเปลี่ยนสีของโคมไฟให้มันสว่างมากขึ้น

"ทีนี้เห็นชัดหรือยังว่าฉันสักคำว่าอะไร"

"นัก รบ รัก ไอเดีย " ฉันอ่านข้อความบนรอยสักนั้นอย่างตั้งใจพออ่านจบบอกเลยว่าฉันเขินจนไม่รู้จะเขินยังไงแล้ว เขาไปสักมาตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลย

"สวยมั้ย มันคือรอยสักแรกในชีวิตฉันเลยนะ"

"ก็..อื้มสวยดี" ฉันตอบตะกุกตะกักเพราะกำลังเขินและทำตัวไม่ถูกใครจะไปคิดว่าเขาจะไปสักมาแบบนี้ โอ๊ยฉันจะทำยังไงดีฉันหลงเขาไม่ไหวแล้วทำไมเขาถึงทำให้ฉันหวั่นไหวได้มากขึ้นทุกวัน

"ฉันรักเธอนะ รักมากด้วยรู้มั้ย"

"อื้มมมรู้"

"รู้ว่ารักขนาดนี้แล้วเธอจะยอมเป็นแฟนฉันได้หรือยัง หื้มมม" เขาถามพร้อมกระซิบข้างหูฉันเบาๆ ลมหายใจร้อนๆ ของเขาที่เป่ารดต้นคอทำให้ฉันรู้สึกปั่นป่วนในหัวใจจนเกินต้าน

"ยอมแล้วก็ได้"

"เธอยอมเป็นแฟนฉันจริงๆ นะ^^" เขาถามฉันด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นพอฉันพยักหน้าเขาก็ดึงฉันเข้าไปกอดแล้วฉันก็กอดตอบเขา ฉันรู้สึกว่าตอนนี้เวลานี้มันควรจะเป็นวันที่แสนวิเศษของฉันกับเขา

"ถ้าอย่างงั้น.....เรามาฉลองการเป็นแฟนวันแรกของเราสองคนกันดีมั้ย" ฉันบอกเขาด้วยรอยยิ้มสดใส

"ฉลองเหรอฉลองแบบไหนดีล่ะ"

"ก็แบบนี้ไง"