หรือเพียงฝันไป

"ดิฉันเข้าใจค่ะ เพียงแต่อยากจะแจ้งให้ทราบว่าพี่คมสันลูกชายคนโตของคุณหญิงกับพี่พาขวัญพี่สาวดิฉัน ทั้งสองคนมีลูกชายด้วยกันอยู่หนึ่งคน น้องอายุสี่ขวบแล้วค่ะนั่งอยู่ในรถ ถ้าคุณหญิงจะกรุณาดิฉันจะขออนุญาตพาน้องมาพบคุณหญิงค่ะ"
"อยากได้เงินเท่าไหร่ ถ้าหมื่นสองหมื่นฉันยังพอเจียดให้ได้แต่ถ้ามากกว่านั้น โน่น.. ทางออก เชิญ"
คำพูดไร้เยื่อใยของคุณหญิงอัญมณีทำเพียงฝันสะอึกจนพูดไม่ออก วาจาลูกชายคนเล็กเมื่อคืนนี้ว่าพูดเจ็บแสบแล้วแต่คนเป็นแม่แสบยิ่งกว่า แม่ลูกคู่นี้นิสัยไม่ต่างกันเลย เมื่อมองเห็นหญิงสาวไม่พูดอะไรคุณหญิงจึงพูดต่อด้วยน้ำเสียงแหลมเล็ก
"ฉันไม่รู้จักเธอ หลานเธอก็ไม่อยากเจอ ไม่ได้อยากร่วมวงศาคณาญาติด้วย อย่าเอาชีวิตที่แขวนอยู่บนเส้นด้ายของลูกชายฉันมาเป็นตัวประกัน ถ้าเขาแต่งงานมีลูกจริงล่ะก็ ฉันที่เป็นแม่ต้องรับรู้เรื่องนี้สิ ขอโทษนะ ไม่ได้จะพูดให้กระทบจิตใจอะไรมากนัก พี่สาวเธอเป็นผู้หญิงที่ซื้อได้ตามข้างถนนหรือเปล่าฉันก็ไม่รู้ ไปพลาดท้องกับผู้ชายคนไหนมาแล้วจับยัดเยียดให้ลูกฉันต้องรับผิดชอบหรือเปล่าก็ไม่รู้อีกเหมือนกัน ถ้าจะมาหลอกลวงต้มตุ๋นกันแบบนี้บอกเลยว่าไม่มีทาง"
คำหยามเหยียดจากปากหญิงสูงศักดิ์ทำเพียงฝันสติดับไปนานหลายสิบวินาที เมื่อลำดับทำความเข้าใจในคำพูดของอีกฝ่ายได้เธอก็โกรธจนตัวสั่น กล้าดียังไงมาว่าพี่พาขวัญเป็นผู้หญิงหากินใช้ร่างกายแลกเงินมา เมื่อตั้งสติได้เธอจึงตอบโต้แบบเผ็ดร้อนกลับไปทันที
"ไม่คิดว่าคำพูดแบบนี้จะออกมาจากปากผู้ลากมากดีที่มีตำแหน่งเป็นถึงคุณหญิงได้ สิ่งที่คุณสำรอกออกมามันก็ส่อสันดานคนใจสกปรกออกมาด้วย"
"คุณกล้าดียังไงมาว่าคุณแม่ รปภ.ไล่ผู้หญิงคนนี้ออกไปแล้วห้ามเข้ามาในบริษัทเราอีกต่อไป" เขตรัฐชี้หน้าเพียงฝันใบหน้าบ่งบอกชัดว่าโกรธมาก
"คิดว่าฉันอยากยืนในที่สกปรกนี้นานนักหรือไง พวกคุณจะไม่รับรู้เรื่องของหลานฉันก็ได้ แต่บอกเลยว่าพวกคุณจะต้องเสียใจกับสิ่งที่ทำในวันนี้ ฉันจะไม่ให้หลานฉันนับญาติกับพวกคุณอีกต่อไป อ่อ.. จะบอกอะไรให้นะ ที่มาวันนี้ไม่ได้จะมาขอเงิน แค่อยากให้รับรู้ไว้เฉยๆ ญาติทางแม่มีปัญญาส่งน้องจนเรียนจบปริญญาก็แล้วกัน ลาขาดล่ะค่ะคุณหญิง ไม่ยกมือไหว้นะคะ ไม่นับถือ"