วิวาห์อลเวงเจ้าสาวบ้านไร่

ภีมวัจน์ ธนภูดินันท์ คุณภีม อายุ 37 ปี หนุ่มบ้านไร่ เป็นเศรษฐีบ้านนอก ที่ครองโสดมายาวนานไม่เคยเปิดใจรับสาวน้อยสาวใหญ่รายไหนมาวุ่นวายใกล้ตัว
แม้แต่คนงานรอบตัวยังมีแต่หนุ่มๆ ชายโสดที่รูปร่างหน้าตาดีใช้ได้ แต่ใช้ชีวิตเหมือนไม่ชอบมนุษย์เพศหญิง รักครอบครัวแต่ไม่คิดจะมีเมีย เคยมีคู่หมั้นแต่ไม่ได้แต่งงาน เพราะสาวเจ้าชิงมีผัวไปเสียก่อน เขาเลยรอดพ้นจากการจับคู่แสนน่าละเหี่ยใจมาได้
ความซวยดันไปตกอยู่ที่น้องสาวสุดที่รักเพียงคนเดียว เพราะพ่อแท้ๆ ที่ตายจากไปรับปากกับเพื่อนรักเพื่อนตายที่ตายจากไปแล้วทั้งคู่ ว่าจะให้สองตระกูลเกี่ยวดองเป็นทองแผ่นเดียวกัน
อยู่ๆ ก็โดนเด็กอ่อย คนที่ไม่เคยมีสาวที่ไหนมาสอยลงจากหิ้งได้ ทั้งโมโหทั้งหงุดหงิดรำคาญใจจนแทบบ้า เพราะสายตาท่าทีของยัยคุณหนูนุ่มนิ่มตัวจิ๋วๆ เด็กน้อยวัยละอ่อน ที่ขยันมายั่ว(โมโห)ทำเขาของขึ้นอย่างน่าปวดใจ
โดนสาวๆ มากมายหลายคนหมายปองจับจ้อง ทอดสะพานให้มาตั้งแต่หนุ่มน้อยจนเป็นหนุ่มใหญ่ มีที่ไหนกันที่เขาจะรู้สึกหวั่นไหวใจเต้นแรงแบบนี้ แล้วนี่อยู่มาจนอายุปูนนี้แล้ว โดนยัยเด็กขาสั้นตัวแคระอ่อยแบบอ่อนหัด เขาดันหวั่นไหวเสียอย่างนั้น...
.........
“ที่บ้านรู้ใช่ไหมว่าเรามาที่นี่”
“...” วิมพ์วิภาไม่ตอบคำถาม หากหลบสายตา มองไปรอบตัวที่ไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหน ที่ไหน และไม่รู้ด้วย ว่าเธอควรจะไปไหนต่อ ตอนแรกก็ฮึกเหิมอย่างม้าศึก ออกพ้นรั้วบ้านมาได้แล้ว นกน้อยในกรงทองอย่างเธอ ก็แทบไม่รู้ว่าจะต้องใช้ชีวิตยังไงต่อ รู้แค่ไม่อาจทนอยู่รับชะตากรรมบัดซบ ที่ยายกับน้าสาวจงใจยัดเยียดให้
เลือกที่จะหนีมาตายเอาดาบหน้าแบบนี้ เธอเลือกเองและตัดสินใจเอง แต่ก็ยังมีความหวาดหวั่นอยู่ไม่น้อย โชคดีมากจริงๆ ที่ได้มาเจอเขาเข้าพอดี ดวงตาคู่โตช้อนขึ้นมองหน้าคนตัวสูงอีกครั้ง
การเสี่ยงของเธอครั้งนี้โชคดีมากจริงๆ หลักยึดเหนี่ยวที่มั่นคงขนาดนี้ หาเจอแล้วเธอก็ตั้งใจแรงกล้า ว่าจะยึดจับไว้อย่างมั่นคง ไม่คิดจะยอมปล่อยมือจากเขาง่ายๆ แน่นอน รอยยิ้มหวานฉ่ำ กับสายตาอ่อนเชื่อมฝากเนื้อฝากตัว ถูกส่งให้เขาอย่างไม่เก็บอาการ
“มองอะไร สายตาแบบนี้คืออะไร?” คนโดนมองจนรู้สึกเสียวสันหลังถามออกไปอย่างใจคอไม่ค่อยดีนัก กับสายตาและท่าทีของเด็กสาวตัวเล็กๆ ที่มองเขาอยู่ตรงหน้า
“พี่มาทำอะไรแถวนี้หรือคะ?”
“มาธุระ” คนตัวโตบอกเสียงเข้ม มองเด็กสาวตัวเล็กที่สูงไม่พ้นอกเขาตรงหน้าพลางลอบถอนใจ เดินหนีมุ่งหน้ายังไปร้านขายของกินข้างทาง ที่ตั้งร้านเรียงแถวกันเต็มข้างถนน ในยามค่ำคืน มีเด็กสาวลากกระเป๋าวิ่งตามเขาเหมือนลูกหมาไปติดๆ