นิยายเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าซ่ากับนักเขียน

เดี๋ยวนะ...นิยายเรื่องนี้เขียนเพื่ออวยตัวร้ายรูปงาม
ส่วนฝ่ายพระนางฉิบหายกันถ้วนหน้าในตอนจบไม่ใช่เหรอ!?

หัวจะปวด!
อยู่ๆ ก็ทะลุมิติเข้ามาเป็นตัวละครในนิยายที่ตัวเองเขียน
แถมยังต้องกลายมาเป็น ‘ฉู่เสี่ยวเฟิ่ง’ นางร้ายที่กลับใจเป็นสหายของนางเอก
ซึ่งจะได้ลงเอยกับพระรองรูปงามที่แสนดี...
จะบ้าเรอะ!
ใครๆ ต่างก็คงริษยาที่เธอได้มาสิงร่างนางรอง แต่แล้วมันเรื่องอะไรกันล่ะ
ที่เธอจะต้องยอมร่วมหอลงโรงกับตัวละครที่ต้องผิดหวังจากนางเอกก่อน
ถึงค่อยสังเกตเห็นว่าเธอมีตัวตนอยู่
จะริษยาเพื่อ...
อีกอย่างในตอนจบของนิยายเรื่องนี้ ตัวละครฝ่ายพระนางดวงซวยกันถ้วนหน้าเลยไม่ใช่เหรอ!?
ฮึ! บทบาทพรรค์นี้ ใครอยากได้ก็เอาไปเถอะ
แต่เธอขอลาออก!