หัวใจปรารถนารัก

"อยากแต่งก็จะแต่งให้ แต่อย่าหวังว่าจะได้หัวใจของพี่ แม้แต่ร่างกายของเมย์พี่ก็จะไม่แตะต้อง!"
นี่คือคำที่เขาปรามาสเธอเอาไว้
++++++++++

'ตะวัน หรือตะวันฉาย คณาพัฒน์' อายุ30ย่าง31 ปี ลูกเสี่ยวไทย-เยอรมัน
บุรุษเจ้าของดวงตาคมสีครามโดดเด่นรับกับใบหน้าคมเข้ม หล่อเหลาราวเทพบุตรที่พระเจ้าสรรค์สร้าง กายกำยำอัดแน่นไปด้วยมัดกล้ามได้จากการออกกำลังกายมาอย่างหนักไม่ได้มากหรือน้อยเกินไปหากแต่สมส่วนด้วยความสูงที่ 184 เซนติเมตร  ทุกกระเบียดนิ้วของเนื้อผิวสีเข้มสะอาดสะอ้านราวกับอาบเสร็จใหม่อยู่ตลอดเวลา

ชายหนุ่มเป็นทายาทคนเดียวของตระกูลคณาพัฒน์ ตระกูลที่ร่ำรวยและมั่งคั่งด้วยสินทรัพย์หลายพันล้าน ด้วยธุรกิจอสังหาริมทรัพย์และจัดสรรที่ดินที่มีชื่อเสียงเป็นลำดับต้นๆ ของประเทศ ร่ำลือว่าสร้างกำไรต่อปีเป็นเม็ดเงินจำนวนมหาศาล อีกทั้งตระกูลคณาพัฒน์ ยังเป็นผู้ถือครองที่ดินหลายร้อยไร่ทางแถบภาคใต้ของประเทศไทยอีกด้วย
ชีวิตที่แสนสงบจบลงเมื่อลูกสาวคนเล็กของเพื่อนพ่อที่ตนรักใคร่เหมือนน้องสาว จู่ๆ ก็ลุกขึ้นมาทวงสิทธิ์การเป็นคู่หมั้น...

'เมย์ เมษา หรือเดือนเมษา วิถาโรจน์' อายุ24 ปี บุตรสาวคนเล็กของนักธุรกิจห้างสรรพสินค้าดังซึ่งมีสาขาแยกย่อยอยู่ทั้งในและต่างประเทศ
หญิงสาวผู้มีใบหน้าสะสวยตรงไทป์ไทยแท้ด้วยรูปหน้าเรียวมนรูปไข่ โดดเด่นด้วยนัยน์ตาสีดำกลมโตโอบไว้ด้วยแพรขนตางอนหนา จมูกโด่งเรียวธรรมชาติรับกับริมฝีปากอวบอิ่มสุขภาพดีน่ามอง เนื้อผิวที่ขาวอมชมพูลื่นละเอียดเพราะได้รับการดูแลมาตั้งแต่เด็กสมกับเป็นคุณหนูลูกผู้ดี เมื่อโตเป็นสาวเรือนร่างอรชรก็ผึ่งผายเผยทรวดทรงเว้าโค้งที่รับกันไปทุกส่วน
ออร่าความสวยถูกเล่าขานกันปากต่อปากทำให้หญิงสาวเป็นที่หมายปองของหนุ่มๆ ที่ได้พบเห็น ทว่าเดือนเมษาไม่เคยชายตาแลผู้ชายคนไหนเหตุเพราะหัวใจดวงน้อยที่ปักอยู่กับผู้ชายเพียงคนเดียว นั่นก็คือพี่ตะวัน
พี่ชายแสนดีที่เธอหลงรักเขามาตั้งแต่เด็ก
**********

"ในเมื่อพี่ตะวันไม่รักเมย์ เมย์ก็จะไม่รักพี่ตะวันแล้วเหมือนกัน อึก..."

"ได้! ถ้าเธออยากแต่งมาก พี่ก็จะแต่งให้ แต่หลังจากนั้นเธอก็ห้ามมาเรียกร้องอะไรจากพี่อีก"

**********
ตะวันตอบตกลงแต่งงานก็เพียงอยากตัดความรำคาญ!
แต่งงานสิ้นสุดลงพร้อมกับชายหนุ่มที่เปลี่ยนไปเป็นคนละคน จากผู้ชายแสนดีกลับกลายเป็นคนเย็นชา ในขณะที่เดือนเมษาพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองให้เป็นคนที่ดีขึ้น หญิงสาวทำหน้าที่ภรรยามาได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่องเพียงเพราะหวังว่าสักวันพี่ตะวันกลับจะหันกลับมาสนใจและเปิดใจรักเธอบ้าง
แต่เปล่าเลย...นับวันชายหนุ่มยิ่งแสดงออกชัดเจนว่าไม่มีวันคิดกับเธอเกินคำว่าน้องสาว
แม้แต่งงานอยู่กินกันมานานแรมปีเนื้อตัวของเธอเขาก็ไม่คิดจะแตะต้อง ถึงวันครอบรอบแต่งงานหนึ่งปีเขาก็ปล่อยให้เธอรอเก้อ ด้วยการออกไปเที่ยวและอยู่กับผู้หญิงคนอื่น
หนึ่งปีเต็มกับความเจ็บปวดที่ชายหนุ่มผู้เป็นที่รักมอบให้ ซึ่งเธอเองเป็นฝ่ายรับมันไว้อย่างไม่มีข้อกังขา

จนในที่สุดวันที่เธอหมดความอดทนก็มาถึง หญิงสาวถอยห่างออกมาเพื่อตั้งหลักมองหัวใจดวงน้อยที่จังหวะการเต้นเริ่มอ่อนแรงลงเต็มที
หัวใจของเธอที่มอบให้หวังให้ชายหนุ่มดูแล แต่กลับกันเหมือนเอาออกมาวางไว้ให้เขาเหยียบย่ำไม่ไยดี ในวันนี้เธอก้มเก็บเศษใจที่แตกละเอียดกลับคืนมาซ่อมแซมเพื่อรอมอบให้กับคนที่ต้องการจริงๆ

"เราหย่ากันเถอะค่ะพี่ตะวัน" ในขณะที่เธอถอยห่างเขาออกไปเรื่อยๆ กลับเป็นเขาเองที่เอาแต่คอยตามติดราวกับว่าหึงหวง

"ไม่! คิดอยากแต่งก็จะแต่งให้ได้ ถึงเวลาอยากหย่าก็จะหย่าง่ายๆ เลยเหรอ อย่ามาเอาแต่ใจ พี่ไม่หย่า!" วาจาที่เคยลั่น ปรามาสเอาไว้ว่าไม่มีวันที่เธอจะได้ครอบครองหัวใจเขา แต่แล้ววันนี้ตะวันกลับเป็นฝ่ายวิ่งเข้าหา ยอมกลืนน้ำลายตัวเองอย่างเลี่ยงไม่ได้

#ต้องพ่ายแพ้ให้แก่ผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่เขาไม่แม้แต่จะชายตาแลอย่างเธอ...