เล่ห์ลวง บ่วงรักร้าย

“เป็นไงบ้าง อยู่ที่นี่มีความสุขดีไหม”เขาถาม มองใบหน้าที่ปราศจากเครื่องสำอางปกปิด จนเห็นขอบตาดำคล้ำเป็นหมีแพนด้า
“ดูจากสภาพฉันตอนนี้ คุณว่าฉันดูมีความสุขหรือเปล่าละ”หญิงสาวย้อนกลับ นึกโมโหที่เขาเรียกเธอมาเพื่อซ้ำเติม
แทนที่จะโกรธเพราะมีคนกล้าเถียง แต่วิกเตอร์กลับหัวเราะอย่างอารมณ์ดี
ฮา ๆ ๆ
“คุยกับใครก็ไม่สนุกเท่าคุยกับเธอนะช้องนาง”เขาบอกพลางยิ้มกรุ้มกริ่ม มองหน้าคนที่พร้อมจะฉีกเนื้อเขาออกเป็นชิ้น ๆ อย่างมีความสุข นานมากแล้วที่เขาไม่ได้เจอคู่ปรับที่สูสีกันแบบนี้
“ไอ้โรคจิต”ช้องนางกัดฟันพูดออกมาเบา ๆ เพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะได้ยิน
วิกเตอร์ขมวดคิ้ว หรี่ตามอง
“เมื่อกี้พูดอะไรอะ...ด่าฉันหรือเปล่า”เขาพูดเสียงเย็น
“เปล่า!...ใครเขาจะกล้าด่าคุณเล่า”เธอเสียงสูง รีบปฏิเสธ ทำให้คนถามยิ้มมุมปาก
“ดี....เข้าเรื่องดีกว่า ที่ฉันเรียกมา ก็เพราะมีงานให้เธอทำ”
“งานอะไรอีกล่ะ...ที่ฉันทำความสะอาดห้องพัก ห้องน้ำยังไม่พออีกหรือไง หรือว่าจะให้ ฉันลงไปขัดใต้ท้องเรือให้คุณด้วย”หญิงสาวพูดประชด แค่นี้เธอก็เหนื่อยสายตัวแทบขาดอยู่แล้ว ไอ้มาเฟียหน้าโหดนี่ยังจะใช้เธอทำอะไรอีกล่ะ
“ทำได้หรือเปล่าล่ะ...ถ้าทำได้ฉันจะได้ใช้ให้ไปทำ ปากเธอนี่มันหาเรื่องตลอด...ทำตามที่ฉันบอกก็พอ...”