โอบรักไว้มิรู้คลาย

นิยายรักฟินหวานระหว่างโอบรัก มหาเศรษฐีหนุ่มรูปหล่อ กับพาขวัญ สาวน้อยสุดแสนจะธรรมดา

เมื่อชายหนุ่มมาขอให้หญิงสาวช่วยสวมบทเป็นแฟนปลอมๆ ของเขาเพื่อให้คุณหญิงแม่เลิกวุ่นวายกับการหาผู้หญิงให้เขาเสียที

โหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนนะคะ ขอบพระคุณสำหรับทุกยอดโหลดค่ะ

"ก่อนจะออกมาก็น่าจะโทรมาบอกกันก่อน ดีนะที่ขวัญอยู่บ้าน" พาขวัญเอ่ยเสียงดังตอนที่เขาลดกระจกลง และหลังจากนั้นหญิงสาวก็ต้องอึ้งไปเพราะโดนความหล่อของเขาโจมตี

มันยิ่งตอกย้ำมันยิ่งตอกย้ำความคิดของเธอที่ว่า เธอกับเขามันต่างกันเกินไป

คุณผู้ชายเขามาในมาดผู้บริหาร ขับรถยุโรปหรูหราราคาหลายล้าน สวมใส่เสื้อผ้าแบรนด์เนมรุ่นที่ไม่มีขายในประเทศไทย หล่อเนี้ยบตั้งแต่เส้นผมจรดปลายเท้า หากเดินไปด้วยกัน คนเขาต้องพากันคิดว่าเธอคือแม่บ้านที่เขาให้มาช่วยถือของโดยไม่ต้องสงสัย

"ขวัญเริ่มจะท้อแล้วค่ะคุณโอบรัก" หลังจากถอนหายใจออกมาเสียงดัง พาขวัญก็เอ่ยเสียงอ่อน นี่เขาหาคนที่เหมาะสมกว่าเธอไม่ได้แล้วจริงๆ ใช่ไหม!

"ท้ออะไร รีบขึ้นรถสิ" โอบรักพ่นเสียงสูงจนใกล้เคียงเสียงตะโกน ทำเอาคนตัวเล็กที่ยืนหน้างออยู่แล้วหน้างอยิ่งกว่าเดิม

"ขอเวลาขวัญอาบน้ำแต่งตัวแต่งหน้าสักครึ่งชั่วโมงได้ไหมคะ" ฝ่ายหญิงสาวก็พูดเสียงอ่อนจนแทบจะกลายเป็นอ้อน

"ครึ่งชั่วโมงจะพอเหรอคุณ จริงๆ แล้วผมว่าไม่ต้องเสียเวลาหรอก เพราะถึงยังไงมันก็ไม่ได้ทำให้คุณเปลี่ยนไปมากอยู่ดี"

พอได้ยินคำพูดกวนๆ แบบนี้ พาขวัญถึงกับมองค้อนเขา ช่างร้ายกาจจริงๆ เลยคุณโอบรัก!

"รีบขึ้นรถเถอะน่า ไปกินอาหารเช้ากัน ผมรีบขับรถออกมา ยังไม่ได้กินอะไรเลย" ชายหนุ่มเอ่ยเร่งเร้าพร้อมกับยื่นมือไปดึงแขนเธอเบาๆ ส่วนหญิงสาวก็สะดุ้งทันทีที่โดนแตะเนื้อต้องตัว

"ไม่ต้องสะดุ้ง ถึงยังไงวันนี้เราก็ต้องซ้อมแสดงความรักกันทั้งวัน" เขาเอ่ยพร้อมรอยยิ้มคมคาย และมันก็ทำให้อีกฝ่ายยิ่งใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

แสดงความรักกันทั้งวันงั้นเหรอ

คำพูดสองแง่สองงามของเขาลอยล่องอยู่ในหัว พาให้เธอเก็บไปจินตนาการต่อเป็นเรื่องเป็นราว

"ขึ้นรถได้แล้ว ผมหิว" น้ำเสียงเอาแต่ใจของเขาทำให้หญิงสาวต้องเดินอ้อมไปขึ้นรถอย่างเลี่ยงไม่ได้ และหลังจากขึ้นมานั่งประจำที่ตรงที่นั่งข้างๆ คนขับชายหนุ่มก็ยื่นบัตรเครดิตใบสีดำให้เธอทันที

"อะไรเหรอคะ" พาขวัญทำหน้าฉงน จ้องมองบัตรเครดิตใบนั้นอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงคลี่ยิ้มกวนเขา

รอยยิ้มที่เปื้อนอยู่บนใบหน้าเธอช่างกวนใจเขาเสียเหลือเกิน

"รับไปสิ เอาไปเก็บไว้ในกระเป๋าสตางค์ของตัวเอง ผมให้คุณตามสัญญาว่าจะเป็นคนสนับสนุนเด็กๆ

ต่อไปเวลาจะซื้ออะไรก็ใช้บัตรใบนี้ซื้อเอา เช่น เสื้อผ้า หนังสือนิทาน อุปกรณ์การเรียน อาหารและของใช้ทุกอย่างของพวกเด็กๆ"

หญิงสาวยังคงอมยิ้มกวนเขาอย่างต่อเนื่อง นี่คุณโอบรักของเธอมาที่นี่แค่วันเดียวแต่กลับโดนพวกเด็กๆ ตกเป็นที่เรียบร้อย

"ขอบคุณมากนะคะ" มือเรียวบางพนมไหว้เขาอย่างสวยงามตามหลักมารยาทไทย จากนั้นก็รับบัตรเครดิตมาไว้ในมือ พลิกไปพลิกมาพร้อมมองสำรวจอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็สอดมันไว้ในช่องเก็บบัตรของกระเป๋าสตางค์ใบเก่าๆ

ชื่อเจ้าของบัตรเป็นชื่อเขาแบบนี้ ทำให้พาขวัญรู้สึกว่าตัวเองเหมือนกับเด็กสาวที่มีนักธุรกิจหนุ่มหล่อคอยอุปถัมภ์ค้ำชูอยู่

ชีวิตจริงเหมือนกับในละครเลยทีเดียว

"ถ้าอย่างนั้นเราก็มาเริ่มซ้อมกันเลย" เสียงทุ้มดังขึ้นอย่างจริงจัง ทว่าสายตาของเขาดูแพรวพราวชอบกล

"พอขึ้นรถ ก็ต้องหอมแก้มแฟนเป็นอันดับแรก คนเป็นแฟนกันเขาทำกันแบบนี้" โอบรักเอ่ยพร้อมกับหันไปสบตาท้าทายคนตัวเล็ก และแววตาวูบไหวที่กำลังมองเขาก็บ่งบอกว่าเธอนั้นลังเลที่จะทำ

"เร็วสิคุณ ต้องซ้อมให้เยอะ พอทำจริงจะได้ไม่เขินและเป็นธรรมชาติ" ยิ่งเห็นอีกฝ่ายเขิน ชายหนุ่มก็ยิ่งนึกสนุก เขาโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ๆ เธอ เอียงแก้มที่โกนหนวดจนเกลี้ยงเกลาเข้าหาคนที่กำลังนั่งใจเต้นแรงจนกลิ่นน้ำหอมผู้ชายรุ่นพิชิตใจสาวโชยเข้าจมูกเธอเต็มๆ

ฮัทชิ่ววว!!

พาขวัญจามใส่เขาเสียงดังลั่นก่อนจะย่นจมูกบอกเขาไปว่า

"ขวัญแพ้กลิ่นน้ำหอมค่ะ คราวหลังอย่าฉีดมาอีกนะคะ"

เมื่อเห็นน้ำหอมราคาแพงถูกด้อยค่า โอบรักก็ทำได้แค่เพียงส่ายหน้าเบาๆ

"อันที่จริงผู้ชายควรจะเป็นฝ่ายหอมแก้มผู้หญิงก่อนนะคะ" พาขวัญแกล้งทำตาใสเอ่ยออกมา ก่อนจะเอียงใบหน้าไปในองศาเดียวกับเขา

เธอหน้ามันออกขนาดนี้ ผมเผ้าก็รุงรังยุ่งเหยิง เขาคงไม่คิดจะหอมแก้มเธอจริงๆ ใช่ไหม

"อุ๊ย!" และผลลัพธ์นั้นดันผิดคาด ชายหนุ่มฉกหอมแก้มเธอฟอดใหญ่ ข้างซ้ายทีข้างขวาทีก่อนจะเวียนมาอีกรอบจนจบครบสามรอบ แถมยังกดปลายจมูกลงไปอย่างเต็มที่โดยไม่กลัวว่ามันจะช้ำ

"พอ...พอก่อน"

พาขวัญพยายามตั้งสติ ใบหน้าร้อนผะผ่าว จังหวะการเต้นของหัวใจหนักหน่วงราวกับจะพุ่งออกมาจากหน้าอก

"ก็บอกแล้วไงว่าตามบทเราสองคนเป็นคู่รักที่รักกันมาก" เขาพูดพร้อมกับเร่งแอร์ให้เย็นขึ้น เพราะคนตัวเล็กข้างๆ กำลังนั่งหน้าแดงแถมยังมีเหงื่อผุดซึมมาตามกรอบหน้านวล

ยิ่งมองก็ยิ่งขำ