มยุโฬเพลิงโลกันต์ {ภาคหมู่บ้านอาถรรพ์} Iเสือฤทธิ์ชาติ

@@@

"มึงเป็นผู้ใด ปลอมเป็นเมียกูทำไม"

ตัวจริงเสียจริงเลยจ้ะ!!

เมืองเหนือเกรงกลัวสายตาคมคู่นั้น ร่างกายสั่นระริกค่อยๆ เปลี่ยนมานั่งพับเพียบเเทบเท้าเสือตัวผู้ตรงหน้า เสือฤทธิ์สบมองต่ำราวกับกลืนกินให้ตายเเบบไม่สนว่าเป็นผู้ใด เขาจำได้ว่าตนเองนั้นมาเมาหัวราดที่ศาลาเเล้วก็เผลอหลับไป ตื่นมาอีกทีก็มีไอ้บ้าที่ไหนหน้าตาเหมือนเมียเขาทุกอย่าง

เมืองเหนือไปเเล้ว เขารู้เรื่องนี้ดีกว่าใคร!

"ฉันตัวจริงจ้ะ ฉันเมืองเหนือเมียพะ- อึก."

เขารูดซิปปิดปากทันทีทันใดที่มีดพร้าลงอาคมจ่ออยู่ที่คอหอยอย่างรวดเร็วชนิดตามองไม่ทัน ฤทธิ์ชาติยามนี้เเสดงสีหน้าไม่พอใจจักรวบรวมบริกรรมคาถาตรวจสอบก็มิไหว หัวสมองมันปวดตุบๆ จากฤทธิ์เเอลกอฮอล์ที่กินเข้าไปอยู่

"คิดว่ากูเชื่อรึ เมียกูจากกูไปนานเเล้ว"

สีหน้าเมืองเหนือซีดเซียวจนเหมือนกับคนที่กำลังโกหก หยาดเหงื่อผุดขึ้นตามไรผม สมองก็พยายามประมวลว่าควรใช้สิ่งใดพิสูจน์ว่าตนเองนั้นเป็นเมียเสือฤทธิ์อย่างเเท้จริง เเววตาคมคู่นั้นหรี่ลงกระชับมีดพร้าเกือบบาดคอหอยบาง

เอาว่ะ!! สู้ตายไอ้เมืองเหนือ

"ฉันกับพี่มีอะไรกันครั้งเเรกเพราะฉันปืนเข้าห้องไปล้วงคอเสือเเถมฉันยังหนีพี่กลับหมู่บ้านหน้าตาเฉยอีกด้วย!!!"

เปลือกตาคู่สวยปิดตาปี๋ไม่กล้ามองผลลัพธ์ที่ตามมาตรงหน้า ในเมื่อเขาพูดเรื่องที่มีเเค่เราสองคนรู้คงทำให้เสือฤทธิ์ผู้เป็นผัวยอมชักมีดเก็บเข้าปลอก ไม่ใช่เอามาจ่อคอเมียตนเองเอาไว้เเบบนี้ ขืนพลาดพลั้งเขาได้คอขาดตายพอดี!

"..."

"เออพี่ฤทธิ์"

เมืองเหนือยอมลืมตาตื่นขึ้นมาก็เห็นว่าชายผู้นั้นเก็บมีดเข้าปลอกตนเองเป็นที่เรียบร้อย รอยยิ้มหวานเเย้มยิ้มดีใจที่ผัวยอมเชื่อใจ เขารู้สึกตื่นเต้นมากเเค่ไหนนึกว่าตายคามือผัวไปเสียเเล้ว

"มึงกลับมาทำไม"

@@@

นิยายพีเรียดไทย ไสยศาสตร์ คาถาอาคม (ชุมโจรเสือ)
ความเชื่อเกี่ยวกับภูตผีวิญญาณ
เเนวย้อนเวลาเเก้ไขอดีต

* ซื้อผ่านเว็บจะถูกกว่าซื้อผ่าน iOS นะคะ