เชลยสวาทชีคร้าย (หนังสือเสียง)

กชนิภา...ตกเป็นของชีคใจร้ายด้วยความผิดที่ไม่ได้ก่อ
ชีคอัสวาน...เห็นเธอเป็นเพียงเครื่องระบายความแค้น
ความแค้นที่ลดลงในทุกๆ วัน และมีความรู้สึกอื่นเข้ามาแทนที่
โดยไม่รู้ตัว...
...
“อย่าทำอะไรพี่ชายฉันเลย ฉันไหว้ล่ะ พี่ชายฉันไม่ได้ลงมือข่มขืนด้วย
อย่าลงโทษถึงตายเลยนะคะ”
กชนิภาอ้อนวอนอัสวาน ยกมือไหว้ชีคผู้เหี้ยมโหดตามปากพูด
อัสวานมองหญิงสาวที่กล้าต่อปากต่อคำกับตนทั้งที่พี่ชายตัวเองผิดด้วยส
ายตาแข็งกร้าว
ก่อนยกมือเป็นสัญญาณให้ลูกน้องหยุดลากตัวชายทั้งสองคน
“แลกกับอะไรล่ะ” กชนิภาเงยหน้ามองคนพูด
“เงินเหรอคะ คุณต้องการเท่าไหร่ ฉันจะหามาให้คุณค่ะ”
อัสวานกระตุกยิ้ม นัยน์ตาประกายความเจ้าเล่ห์
“เงินฉันมีเยอะ เยอะจนฉันใช้ไม่ไหว
แล้วฉันจะต้องการเงินจากเธอทำไม”
“แล้วคุณต้องการอะไร บอกฉันสิคะ ฉันจะรีบหามาให้คุณ
ขอแค่คุณอย่าทำอะไรพี่ชายฉัน ฉันยอมทุกอย่าง”
“ฉันอยากได้ของที่ฉันไม่มีมากกว่า”
“อะไรคะ คุณต้องการอะไร” เมื่อมีโอกาส กชนิภารีบคว้า
“ตัวเธอไงล่ะ ถ้าอยากให้พี่ชายเธอรอด เธอต้องเป็นนางบำเรอของฉัน”
กชนิภาตกใจอ้าปากค้าง ดวงตาสั่นไหวเสมือนหัวใจที่เต้นเร็วแรง
เธอไม่คิดว่าจะได้ยินประโยคนี้ ประโยคที่ทำให้

ร่างกายทุกสัดส่วนแข็งทื่อ อาการตกใจไม่ได้เกิดแค่กชนิภาคนเดียว
ยศวินก็ตกใจไม่คิดว่า อัสวานจะยื่นข้อเสนอนี้ “ฮะซีนจัดการ”
ของแบบนี้ต้องมีแรงกระตุ้น ฮะซีนรู้คำสั่ง
เขาลากตัวยศวินเข้าใกล้กรงจระเข้ ยศวินออกแรงทั้งหมดที่มีดิ้นรนหนี
แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรได้มาก ในที่สุดยศวินถูกลากไปถึงกรงสัตว์ร้าย
ฮะซีนเปิดช่องตรงกรงกำลังทำแบบเดียวกับที่ฮาริมทำกับโอดิล
“โรสช่วยพี่ด้วย พี่ยังไม่อยากตาย ช่วยพี่ด้วยโรส”
ยศวินร้องตะโกนลั่น ความกลัวอาบทั่วจิตใจ
ไม่สนใจว่าการที่ตนรอดตายจะแลกด้วยสิ่งใด
“จัดการมันฮะซีน” อัสวานเปล่งเสียงคำสั่ง
อาดีบเดินเข้ามาช่วยฮะซีนยกร่างยศวิน
“ฉันยอมแล้ว ฉันยอมแล้ว” กชนิภาเสียงสั่น “ฉันยอมคุณแล้ว
คุณก็ต้องรักษาสัญญาด้วย”
อัสวานกระตุกยิ้ม พอใจกับคำตอบ ซึ่งเขามั่นใจเกินร้อยว่า เธอต้องยอม
แล้วก็เป็นไปตามที่เขาคาดเดาไม่ผิดเพี้ยน
“คนอย่างฉันพูดคำไหนคำนั้น” อัสวานบอกสาวปากกล้า
ก่อนพยักหน้าให้ลูกน้องที่ปล่อยร่างยศวินกับอนันต์
คนเป็นพี่ชายรีบคลานมาหาน้องสาว
กอดรัดร่างกชนิภาไว้แน่นแล้วเอ่ยขอบคุณเบาๆ
โดยไม่นึกถึงใจคนเป็นน้องสักนิดว่า จะรู้สึกอย่างไร
เสียใจมากแค่ไหนที่ต้องใช้ร่างกายแลกชีวิตพี่ชาย
“งั้นคุณก็ปล่อยพี่ชายฉันสิ”
“ปล่อยแน่ แต่ต้องหลังจากที่เธอทำตามข้อตกลงซะก่อน
แล้วฉันถึงจะปล่อยตัวพี่ชายเธอ”
“คุณกลัวฉันเบี้ยว แล้วคุณไม่คิดเหรอว่าฉันจะกลัวคุณผิดคำพูด”
กชนิภาโต้กลับทันควัน
“ฉันไม่เดือดร้อนนะ กับการไม่ไว้ใจฉันของเธอ
เพราะคนที่ตายไม่ใช่ญาติพี่น้องของฉัน แต่เป็นพี่ชายเธอ”
อัสวานยักไหล่พูด ไม่แยแสใครทั้งสิ้น “ฉันเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น
ไม่มีตุกติกหรือเล่นแง่”
กชนิภามองชายหนุ่มที่เป็นต่อตนทุกทาง อัสวานเหมือนผู้คุมเกม
ไม่มีทางที่เธอจะต่อกรกับเขาได้

“ตกลงค่ะ คุณว่ายังไงฉันว่าตามนั้น” อัสวานกระตุกยิ้ม
“ฉันจะให้พี่ชายเธอกับเพื่อนอยู่ที่นี่จนกว่าหน้าที่ของเธอจะเสร็จ
แล้วฉันจะปล่อยมันสองตัว”
กชนิภามองชายหน้าตาหล่อเข้มทว่าจิตใจโหดเหี้ยมทั้งน้ำตา
เธอไม่เคยรู้สึกอดสูและตัวเองไร้ค่าเท่าวันนี้เลย
แต่ถึงกระนั้นกชนิภาก็ไม่อาจต่อรองกับบุรุษที่ถือถ้วยรางวัลแห่งชัยชนะ
ได้เลย กชนิภาเดินตามร่างสูงใหญ่ของอัสวานออกไปจากห้องใต้ดิน
เพื่อทำหน้าที่นางบำเรอตามข้อตกลง