จ้าวซูเหม่ย พระชายาอ๋องไร้ใจ

นางแต่งเข้าจวนอ๋องไม่ทันไร สามีก็พาหญิงในดวงใจเข้ามาเป็นชายารอง
แล้วนางจะต้องทำเช่นไรในความชอกช้ำใจกับการที่สามีไม่เหลียวแลเช่นนี้
-----------------------------
จ้าวซูเหม่ยไม่เคยรู้สึกชอกช้ำระกำใจอะไรเท่านี้มาก่อน นางรู้สึกชื่นมื่นราวกับอยู่ในสรวงสวรรค์ได้เพียงไม่นาน
บัดนี้ความรู้สึกเศร้าหมองกลับเข้าครอบคลุมจิตใจนางจนทำให้นางเศร้าใจเป็นอย่างมาก
หญิงสาวเดินกลับมาที่ห้องพักพลางทรุดตัวลงนั่งกับเก้าอี้ในห้อง ในใจเศร้าโศกหมองหม่นเกินจะทำใจได้
เหตุใดกันสามีถึงได้นำพาหญิงแปลกหน้าคนนั้นเข้ามา แถมยังจะให้นางเป็นชายารองโดยไม่เคยบอกกล่าวกับจ้าวซูเหม่ยก่อน
ยิ่งคิดจ้าวซูเหม่ยก็ยิ่งเศร้าใจ รู้ซึ้งแล้วว่าทำไมเขาถึงขอแยกห้องนอน ที่ทำตัวห่างเหินก็เพราะมู่หยางผู้นี้นี่เอง
-----------------------------
"ท่านจะหย่าให้ข้าได้เมื่อไหร่"
อยู่ดี ๆ จ้าวซูเหม่ยก็เอ่ยถึงเรื่องหย่าขึ้นมา ทำเอาซีหานเผิงถึงกับตกใจ
"จะ เจ้า"
"ที่ท่านเคยสัญญากับข้า ท่านไม่ได้ลืมใช่หรือไม่" จ้าวซูเหม่ยหันไปถามสามีด้วยแววตาจริงจัง
"เจ้ายังคิดเรื่องนั้นอีกหรือ" ซีหานเผิงถามอย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง
"ข้าคิดทุกวัน" จ้าวซูเหม่ยตอบเสียงเรียบ
"แต่วันนั้น....วันที่เรามีอะไรกัน ข้าก็บอกเจ้าแล้วว่าข้าปล่อยเจ้าไปไม่ได้" ซีหานเผิงยังยืนยันคำเดิม
"นั่นเป็นเรื่องในอดีต อีกอย่างหากท่านไม่อยากปล่อยข้าไป ท่านก็ต้องรักและดูแลข้า ไม่ใช่ทอดทิ้งข้าเหมือนที่ผ่านมา" จ้าวซูเหม่ยเอ่ยด้วยความทุกข์ในใจกับเรื่องราวที่นางต้องอยู่อ้างว้างเพียงลำพังไร้สามีเหลียวแล

**ฝากอ๋องโง่งมด้วยนะคะ**