แพ้รักหนุ่มบ้านไร่

เธอผู้หนีร้อนมาพึ่งเย็นที่ไร่ต้นรัก และต้องปิดปังตัวเองจากแม่เลี้ยงใจร้าย ที่ต้องการจำจัดเธอออกจากกองมรดกของพ่อที่พึ่งเสียชีวิตจากโรคร้ายไป เธอต้องปกปิดตัวเองปลอมแปลงเป็นผู้ชาย หลบซ้อนตัวจากแม่เลี้ยงและชู้รักของแม่เลี้ยง โดยการแฝงกายเข้ามาเป็นคนงานของไร่ต้นรัก จึงทำให้เธอได้พบกับคเชน ชายหนุ่มที่ได้ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือหญิงสาวเอาไว้ด้วยความบังเอิญ ทั้งที่เขาเองนั้นก็ยังคงเข้าใจว่าเธอคือชายหนุ่มที่ไร้ที่ไป เวลาผ่านพ้นไปคเชนก็เกิดนึกชอบพอชายหนุ่มหน้าใส ที่ตนเองได้รับเข้ามาเป็นคนงานในไร่ เขาเองก็พยายามปฏิเสธความรู้สึกของตนเอง ว่าเขาไม่ได้ชอบผู้ชายด้วยกัน
"แล้วนายก็ตามฉันมาด้วยนะ จะพาไปขนของที่ท้ายรถ" "ครับ"
แพรวพลอยรับคำก่อนจะเดินตามร่างสูงใหญ่ไปต้อยๆ จนกระทั้งไปหยุดอยู่ที่รถกระบะของชายหนุ่ม คเชนก็ขึ้นไปขนของมาส่งให้กับแพรวพลอยรับเอาไป หญิงสาวเองก็ยื่นมือไปรับมาถือเอาไว้ แต่ว่ามือของเธอดันไปกุมทับมือหนาของชายหนุ่มอย่างไม่ได้ตั้งใจ ทั้งคู่สบประสานสายตากันนิ่งอย่างเนินนาน ก่อนคเชนจะได้สติมาก่อน จึงดึงมือของตนเองออกมา พร้อมกับเอ่ยพูดเสียงเข้มเพื่อกลบเกลื่อนความผิดปกติของตนเองเอาไว้ พร้อมกับหลบสายตาของเด็กหนุ่ม ที่มองมาที่ตนเองตาแป๋วอยู่แบบนั้น
"ยกไปให้คนงานใช้ปูที่ชั้นวางของ แล้วก็พาคนมาช่วยฉันขนของที่รถนี้ด้วย" "ครับคุณเชน"
แพรวพลอยเองก็เดินยกของไปไว้ที่ซุ้มด้วยความเก้อเขินอยู่เหมือนกัน ทำไมยิ่งมองใบหน้าขรึมๆนั้นแล้ว ก็ยิ่งรู้สึกว่าเขาหล่อกว่าเดิมก็ไม่รู้