รักไม่ได้ ไม่ต้องรัก

คนอย่างเขาไม่สนว่าใครจะเข้ามาในชีวิตหรือเดินจากไป

ที่สำคัญเธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงในสเปกของเขาตั้งแต่แรก

หากเป็นแค่หมากตัวหนึ่งที่เขามีไว้เดินเกม

ไม่ได้คิดรัก ไม่ได้จริงใจ

=================



ปภินดาเผลอยิ้มกริ่มกับตัวเอง ลอบมองพี่กรณ์ที่วันนี้ทำหน้าที่ขับรถให้เธอนั่งแล้วดูยังไงก็เหมือนเธอกำลังฝันไปจริงๆ นั่นแหละ จะว่าไปแล้วเธอชักไม่อยากจะตื่นจากฝันดีๆ แบบนี้แล้วสิ

"จ้องขนาดนี้ เดี๋ยวผมก็ละลายกันพอดี"

กรณ์เหลือบมองคนข้างกายนิดหนึ่ง อมยิ้มขำ ปภินดาเงอะงะน่าดูตอนถูกเขาจับได้ ก็เล่นจ้องกันมาเป็นพักแล้วเขาจะไม่รู้ตัวเลยก็คงไม่ใช่ แต่ดูเหมือนเธอนั่นแหละที่จะไม่รู้ตัวเลยว่าถูกเขาจับได้ตั้งนานแล้ว

"ขอโทษค่ะ" คนถูกจับได้อายจนหน้าร้อนฉ่า รีบเบือนหน้าหนีไปทางอื่น

กรณ์ยังยิ้มกับตัวเอง นึกขำกับความซื่อของอีกฝ่าย ก็แทนที่ปภินดาจะปฏิเสธแต่กลับเลือกจะขอโทษแทน นั่นเท่ากับว่าเธอยอมรับออกมาตรงๆ แล้วว่าเธอนั่งจ้องเขาอยู่จริงๆ

ตาเรียวคมชำเลืองมองคนนั่งเบาะข้างกายแล้วยิ่งเผยยิ้มกว้างกว่าเดิม เธอดูตลกแล้วก็น่ารักดี แต่ว่า...ผู้หญิงตลกและน่ารักไม่ใช่สเปกของเขาหรอกนะ